ကိုအေး ။လူပျိုကြီး ။ နာမည် ထက်လည်း အေးတယ်။လူ ချော ။ မိန်းမ ကိစ္စ အရှင်း။ဒါပေမဲ့ အရက်ကျတော့ ကြိုက် တယ်။တည နေ တပိုင်းလောက် အ ပျော်သောက်လေ့ရှိတယ်။သူက ဝယ်နိုင် သောက်နိုင်ပေမဲ့မဝယ် သောက်နိုင် တဲ့ ငယ်ပေါင်း ဆုပို ဆီည နေတိုင်း ၂ ယောက်စာ ဝယ် သွားသောက်နေတော့။
ဟေ့ သယ် ရင်း ။ လာကွ။ မျှော်နေတာ ကြာပြီ။ဒီည တော့ အငြိမ်ဘဲ။ ယောက်ဖ မြို့ပြန်ကရမ် ၄ လုံးတောင် ပလဲဇင့်ပေးသွားတယ်။ကြိုက်ဆွဲဘဲ။မင့်ဝယ်လာတဲ့ တော ကို ခန ဖယ်ထားလိုက်။ဟဲဟဲ ကာပြန် ရာတော့ ကျတာပေါ့။ဆုပိုက သွားရေတများများနဲ့ သောက်ချင် လှပုံရသည်။မိုးက လေးက ရွာလာသည်။သောက်လို့ပိုကောင်းပါ့။
ဆုပိုက နွားငတ်ရေကျ အ သောက် သမားမို့မကြာခင် မူးပြီ။ ကိုအေးက တော့ ဇိမ်သမားလစ်မစ်နဲ့ သောက်သူ။ ထွေခါစရှိသေး။ရပ်ကွက် စတိတ် ရှိုးက ပြန်လာတဲ့ ဆုပိုမိန်းမမြရီ ဝင် လာသည်။အော် ကိုဆုပိုရယ် မိန်းမမရှိလို့ငှက်ပျောတုန်းခွအိပ် နေရတဲ့ လူပျိုကြီးကို အမြည်း ဘာလို့ချမပေးတာလဲ။
မီးဖိုချောင် ထဲက ဝက်သား ပန်းကန်ကို ယူလာချပေး၏။ဒီည မြရီ ဝတ်စားပုံက ကလက်လွန်းသည် ဟုကိုအေး ထင် မိသည်။ အင်္ကျ ီက လည်ပင်းဟိုက် လွန်းသဖြင့် ဖြူဖွေး ကြီးမားသောနို့အုံတွေ ခုန်ထွက်မယ့်ပုံ မြင်နေရသည်။ကိုအေး မျက်နှာလွှဲလိုက် ရသည်။
ဒါပဲနော် လူပျိုကြီး ။ ခမျ သူငယ်ချင်း မူးအိပ်နေလို့က တော့ အိပ်ယာပေါ် ရှင် ကိုယ်တိုင် သိပ်ပေတော့။ ရှင့်လူက မူးအိပ်မှတော့ သူ့ဖင် လူတက်လုပ်တောင် မနိုးဘူးရယ်။ဒီညမြရီ ပြောပုံတွေကဆန်းသည်။ဘယ့်နှယ်ကြောင့် ကြမ်းနေသနည်း။ ပြီး သူ့ကိုကြည့်ပုံတွေကလည်း ရမက်ခိုး ဝေ နေသလိုပါဘဲ။
ဒါပေမဲ့ မြရီစကားမှန်သည်။ဆုပို မူးပြီ။ ထိုင် ရင်းစားပွဲပေါ် မှောက်လျက်အိပ်ပျော်သွားသည်။ပြသနာကောင်။ကိုအေး သူ့ကိုပွေ့ချီ၍ သူတပါးလင် မယားအိပ်ခန်းထဲဝင် သိပ်ပေးရသည်။ရှင် လည်း ပြန် မ နေ နဲ့ လေ။ မိုးတွေ အရမ်းသည်းနေတယ်။ရှင့်မှာ ဘယ်မိန်းမမှ လုပ် စရာ မရှိတာ။ ဒီမှာဘဲအိပ်ပေါ့။
ဟုတ်ပါရဲ့လေ ။ကိုအေး အပြင် ခန်းမှာ ခြင်ထောင်ထောင် အိပ်ဘို့ပြင် သည်။ သူတို့လင် မယားအိပ်ခန်းနှင့်ကပ်လျက်။ မြရီက တံခါးလည်း မပိတ်မီးလည်းဖွင့်ထားလို့ အိပ်ခန်းတခြမ်း ကိုမြင်နေရသည်။ကိုအေး အိပ်မ ပျော် ခင် မြရီ ကုတင် ပေါ်ကဆင်းလာတာတွေ့သည်။ ကုတင်ခြေရင်းရောက်တော့ အင်္ကျ ီကို အရင် ချွတ်၏။ ဖြူဖွေး ပြည့်တင်းသော နို့အုံကြီးတွေ စွဲမက်စရာ။
နောက် လုံချည် ကိုပါ ကွင်းလိုက် ချွတ်ချလိုက်ပြန်သည်။ ခါးသေးသေးအောက်က ကြီးမားစွင့်ကားနေ သော ဖင်ကြီးက ဘွားကနဲ ပေါ်လာသည်။ ပေါင် တံတွေက အရင်းတုတ် ရာကသွယ်ဆင်းသွား၏။ကိုအေး စိတ်ထိမ်းကာ မျက်စိမှိတ် အိပ်သည်။သူငယ်ချင်းမိန်းမကို မကြည့်ကောင်း။ပြီး သူက ရှက်တတ်သောလူပျိုကြီး။ အပြာကားတောင် သွားမကြည့်သူ။
ဟိုက် ။ရုတ်တရက် နွေးထွေးအိစက်သော ခန္ဓာကိုယ်တခုက သူ့အ ပေါ်တက်ခွလာလို့လန့့်သွားသည်။အလို မြရီ။နိ ချွတ်ထားသောသူမက သူ့ပေါ် လာခွသည်။ကိုအေး လက်ဆန့် တွန်းဖယ်လိုက်သည်။ဒါပေမဲ့ သူ့လက်တွေက မြရီနို့အုံ ထွားထွားကြီးအ ပေါ်မှာ ကိုင် လျက်တန့်သွားသည်။မြရီကလည်း သူ့လက်နဲ့ထပ်ဖိ ဆုပ်နယ်စေသည်။
သူမလက်တဖက်ကလည်း ကိုအေးပုဆိုးထဲနှိုက်ကာ ပေါင်ကြားကဟာ လာကိုင်ပြန်သည်။မဟုတ်ဘူး။ ဒါ လုံးဝ မသင့်တော်ဘူး လို့တွေးရင်းသူ့စိတ်က ငြင်းသည်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ အ သွေးအသားတွေက အမိန့်မနာခံ။ မြရီ အကိုင် အတွယ် နောက် ပါသွားသည်။
လူပျိုကြီး မထိမ်းနိုင်တော့။မြရီ ရဲ့ တတုံးတခဲ ခန္ဓာကိုယ်ကို သိမ်းကြုံးပွေ့ဖက်၏။ လက်တွေက မြရီနို့တွေ ဖင်တွေ ပေါင်လုံးကြီးတွေ အငမ်းမရ ပွတ်သပ် နယ်ခြေသည်။မြရီ အရမ်းကျေနပ်နေသည်။လင် ရယ်။ အရင် က မိန်းမ လိုးဘူး လားတဲ့။
ကိုအေးက ခေါင်းရမ်းပြ တော့ကံကောင်းလိုက်တာ ဒီည လူပျို အသစ်ကျပ်ချွတ်လေးနဲ့ ခံရမှာပါလား တဲ့။ကိုအေး နဖားကြိုးပြတ်ပြီ။မြရီ ကို အသားကုန် ကြုံး လုပ်သည်။တကယ့် ထန် လှပါတယ်ဆိုတဲ့ မြရီ တောင်အောက်က တအင်းအင်း ညည်းယူရပါလေသည်။
ပြီးပါပြီ။