အခန်း ၁။
ကျော်ကြီး (ခေါ်) ကျော်ကျော်မိုး နဲ့ ဝါဝါစိုး တို့ အိမ်ထောင်ကျ တော့ ကျော်ကြီး လောက်ပျော်သည့်သူ ကမ္ဘာတွင် ရှိအံ့ မထင်။ သူ့လို မျိုး သာမန်ရုပ်ရည်၊ သာမန်ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် နှင့် ငွေကြေးလည်း ချမ်းသာသူ မဟုတ် သော ရိုးရိုး ဆရာဝန်ပေါက်စ တယောက် က၊ ဝါဝါစိုးလို ဆေးကျောင်းမှ ကွင်း၊ မိဘ ဆွေမျိုးအသိုင်းအဝန်း ကလည်း နာမည်ကြီး ငွေကြေးဂုဏ်သိက္ခာ ရှိကြသူတွေ။ အဲလို ကောင်မလေး မျိုးနှင့် အိမ်ထောင်ကျ သည် ဆိုတော့ အများသူငါ မနာလို ကြသည်မဟုတ်လား။
ဝါဝါစိုး နှင့် ကျော်ကြီးမှာ ဆေးကျောင်းမှာ အတန်းတူ စာအတူတူ ကျက် အတူသွားအတူလာ သူငယ်ချင်း အုပ်စု အတူတူ၊ ပိုက်ဆံရှိသလောက် အနေအေးသော ဝါဝါစိုး က ရိုးရိုး ကုတ်ကုတ်နေတတ်သော ကျော်ကြီး နှင့် ပိုတွဲမိသည်။ နောက်တော့လည်း သမီးရီးစား ဖြစ်လာကြသည်။ သူတို့ သမီးရီးစား ဆိုသည်မှာ တခြားသူတွေလို၊ ဟိုဟာ ဒီဟာ စမ်းကြ၊ လုပ်ကြ၊ ကိုင်ကြ မဟုတ်ကြ။ သူ့ဘဝ မှ သူမသေခြာသော ကျော်ကြီးက ဝါဝါစိုး နှင့် သူ့ကို ဝါဝါစိုး မိဘ ဆွေမျိုးတွေ ဘက်က သဘောတူမယ်လို့တောင် မထင်။ သူတို့ နှစ်ယောက် တွဲနေကြတာကို ကား မကန့်ကွက်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ ချစ်သူ ဘဝနှင့် ကျောင်းပြီး၊ အလုပ်သင် ဆရာဝန် ဆင်း အပြီးတွင်၊ ဝါဝါစိုးကပင် လက်ထပ်ကြရအောင်ဟု ဆိုတာ သူတို့ နှစ်ယောက် လက်ထပ်လိုက်ကြလေသည်။ ဝါဝါစိုး မိဘတွေဖက်က ကျော်ကြီးကို ဟိုးအရင်ကတည်းက သိသော လူရိုး လူအေးမို့ သဘောတူသည်။ သမီးကို လည်း အလိုလိုက်သည် ဆိုတော့ သမီး စိတ်ချမ်းသာရင် ပြီးရော၊ ကျော်ကြီး ကလည်း ဆရာဝန် တယောက်မို့ သမီးလည်း စိတ်ချရသည်ဆိုပြီး ရန်ကုန်မှာ သူတို့ လင်မယား အတွက် တိုက်ခန်း တခန်း ဝယ်ပေးခဲ့လိုက်သည်။
ဝါဝါစိုး ရော ကျော်ကြီးရောမှာ မင်္ဂလာဦးည ကျမှ အပျိုရည် လူပျို ရည်ပျက်ကြရသည်။ နှစ်ဦးစလုံးလည်း ငယ်ချစ်လို ဖြစ်။ လိင်ကိစ္စ မှာလည်း ပထမဦးဆုံး ကြုံကြဖူးကြသူတွေမို့ တယောက်ကို တယောက် ချစ်စိတ်၊ ယုံကြည်စိတ်တွေက တိုးပွားလာခဲ့ကြသည်။ သို့သော်လည်း ယခု ခေတ် ကာလ လူငယ်တို့ ၏ ထုံးစံ အတိုင်း အလုပ်အကိုင် ကို ရှာဖွေ ကြရတော့ သူတို့ မတွေးထင်ထားသည့် အခက်အခဲ တို့ဖြင့် ကြုံရတော့သည်။
ကျော်ကြီးမှာ ဆေးနှင့် ဆေးပစ္စည်း များ ရောင်းဝယ်သည့် နိုင်ငံခြား ဆေး ကုမ္ပဏီ တခုမှာ အလုပ်ရသည်။ ဝါဝါစိုး ကတော့ ပရိုက်ဗိတ်ဆေးရုံ တခု မှာ လုပ်ရင်းဖြင့် ပိုက်ဆံပိုပေးသော တောင်ကြီး က ဆေးရုံ တခု မှာ အလုပ်ရသည်။ ပထမ တော့ ခနစမ်းလုပ်ကြည့်ကြပြီးမှ ဆုံးဖြတ်မည်ဟု အလွယ်တွေးကာ ကိုယ်ရသည့် အလုပ်ကို ဝင်လုပ်ခဲ့ကြသည်။ နောက်တော့ တဖြည်းဖြည်း နစ်ဝင်သွားသလားမသိ ကိုယ့်အလုပ် က ကိုယ် ရုန်းမထွက်နိုင်တော့။ ဝါဝါစိုး က တောင်ကြီးမှာပဲ သူမ မိဘတွေ ဝယ်ပေးသော တိုက်ခန်းလေး တခန်းမှာ သူမဘာသာ သူမ နေလေသည်။ ခွင့် ရက် အခြေအနေကောင်းရင် ကောင်းသလို ကျော်ကြီး ရှိတာ ရန်ကုန်သို့ ပြန်သည်။ တလ တခါလောက် ပြန်နိုင်အောင် ကြိုးစားသည်။ သို့သော်လည်း ကျော်ကြီးမှာ အလုပ်ကိစ္စ ကြောင့် နယ်သွားနေရသည့် အချိန်ဆို ဝါဝါစိုး ရန်ကုန်ပြန်လာလည်း မတွေ့ရသည့် အချိန်တွေ ရှိလာခဲ့ရသည်။
နောက်ပိုင်း ကျော်ကြီး အလုပ်က ပရက်ရှာကြောင့်ပဲလားမသိ၊ ဘာဖြစ်လို့မှန်းမသိ၊ ဝါဝါစိုး အိမ်သို့ ပြန်လာတော့ လင်မယားခန်း လုပ်ရတာ အဆင်မပြေချင်တော့။ ကိုယ့်မိန်းမ အိမ်ပြန်လာ တာ တလ တခါ၊ တခါတလေ နှစ်လ မှ တခါမို့၊ လာသည့် ရက်လေး တည၊ နှစ်ည ကို တန်အောင်လုပ်ချင်သော်လည်း တစ်ချီတောင် လီးက ကောင်းကောင်းမတောင်ချင်။ တစ်ချီ ကို အတင်း စိတ်ဖြစ်ညှစ်လိုးပြီး သည်နှင့် လီးက ပြန်တောင်မလာတော့။ ဝါဝါစိုးသာ နယ်ပြန်သွားသည်။ တစ်ချီသာ လုပ်လိုက်နိုင်သည်။ တခါတရံ တစ်ချီထ ဖို့ပင် မနည်းကြိုးစားရသည်။ ဝါဝါစိုး ကြောင့် မဟုတ်တာကတော့ သေခြာသည်။ ဝါဝါစိုးက ကျောင်းတုန်း က ကွင်းတောင် ဖြစ်ခဲ့ဖူးသူမို့ အသားအရည် ကချောမွတ် ညှက်ညှောကာ ရုပ်ကလည်း ချောသည်။ မျက်နှာသွယ်သွယ်၊ မျက်ခုံး ကောင်းကောင်း မျက်လုံးကြီးတွေက ရွဲပြီး အရည်ရွမ်းနေသည်။ နူတ်ခမ်းထူထူ ပြဲြ့ပဲ ကလည်း နီတျှာတျာဖြင့် စွဲဆောင်မှု ရှိသည်။ ကိုယ်လုံး ကလည်း မော်ဒယ်တွေလိုပင်။ သွယ်လျှလျှ၊ ချပ်ယပ်သော ဘိုက်သား နှင့် စင်းဖြောင့်သော ပေါင်တန် ရှည်ရှည်တို့ ရှိသည်။ ရင်သား အစုံ က မကြီးမသေး ၃၂ စီကပ် လောက်ရှိသည်။ ထမိန် တင်းတင်း ဝတ်လိုက်လျှင် လုံးဝန်းနေသော တင်သားလေးတွေက ခါးသေးသေး အောက်မှာ ဝိုင်းစက်နေသည်။ ဘောင်းဘီတို စကဒ်တို ဝတ်လိုက်လျှင်လည်း ဖြောင့်စဉ်းသော ပေါင်တန်လေး တွေက အဆစ်အမြစ်မရှိ ချောမွေ့နေသည်။ စော်အကိတ်ကြီးတွေလို မြင်လိုက်ရသည့် ယောက်ျား တိုင်း က ချက်ခြင်း ဒိုင်းကနဲ လီးတောင်ပြီး လိုးချင်တာမျိုး မဟုတ်သော်လည်း ၊ ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း လီး တဖြည်းဖြည်းတောင်လာကာ အားရပါးရ လိုးချင်စိတ်ပေါ်လာစေတတ်သော စော်အမျိုးအစားလေး ထဲမှာ ပါလေသည်။
နှစ်ဦးစလုံး ကလည်း ဆရာဝန်တွေ ပီပီ ဒီအရွယ် နှင့် ဒီအရွယ် ဆေးသုံးဖို့ မလိုမှန်းသိသည်။ တခုခု တော့ မှားနေပြီ။ တတ်နိုင်သလောက် ပရက်ရှာတွေကို လျှော့မည်ဟု တွေးကာ အလုပ်နှင့် မိသားစု ဘဝကို ချိန်ခွင်ရှာ မျှစေရမည်ဟု ဆွေးနွေးကြသည်။ ဝါဝါစိုး လည်း တတ်နိုင် သလောက် တလတခါ မှန်မှန်ပြန်နိုင်အောင် ကြိုးစား သည်။ ကျော်ကြီး က ယောက်ျား လေး ပီပီ နိုင်ငံခြား အပြာကား အပြာစာအုပ်တွေ ကို အွန်လိုင်းမှာ ဖတ်သည်။ ကြည့်သည်။ ထိုအခါကျတော့လည်း လီးကတောင်သည်။ လီးက တောင်တော့လည်း မိန်းမ က မရှိ။ လက်နဲ့ သာ အာသာ ဖြေ ဖျောက်မိသည်။ မိန်းမ လာတော့ တကယ်မတောင်တော့။ ထို့ကြောင့်လည်း မိန်းမ လာသည့်အချိန်တွင် သူ့စိတ်ကို ကြွစေခဲ့သော ဇာတ်လမ်းတွေကို ပြန်ဖတ်ပြီး စိတ်ကို ပြန်ထအောင် ကြိုးစားသည်။ ထို အခါ သူ့ ကြိုးစားချက်က အောင်မြင်သည်ဟု ခေါ်ရမည်။ ခါတိုင်း တခါကို မနည်းကြိုးစား နေရတာက ယခုတော့ နှစ်ခါလောက် လုပ်ဖြစ်လာသည်။
ထိုအခါမှာ သူသတိထားမိလာရတာက၊ သူ့ကို စိတ်ထကာ လီးတောင် စေသော ဇာတ်လမ်းတွေက ကပ်ကိုး ဟု ခေါ်သော ဇာတ်လမ်းက အများစု ဖြစ်နေသည်။ ကိုယ့်မိန်းမ ကို သူများ နှင့် အိပ်တာ ကို သိရ ချောင်းရပြီး စိတ်ထကြွလာသော လင်ယောက်ျား များ ၏ ဇာတ်လမ်းများ ဖြစ်နေသည်။ ပိုပြီးသေခြာသွားတာက တနေ့ ဝါဝါစိုး က သူမနှင့် သူမ သူငယ်ချင်းတို့ ဖြစ်ခဲ့သည့် အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်ပြောပြတာကို နားထောင်ပြီး သူစိတ်တွေ အရမ်းထလာခဲ့ရသဖြင့် ဖြစ်သည်။
အဖြစ်အပျက်က ဒီလို၊ နိုင်ငံခြား မှာ အလုပ်သွားလုပ်နေသော သူမ ငယ်သူငယ်ချင်းမ တယောက်၊ မြန်မာပြည် ခနပြန်လာလည်သည်။ ထိုသူငယ်ချင်း လင်မယား တောင်ကြီး ရောက်လာပြီး သူမ ရှိမှန်းသိနေတော့ သူမ ဆီသို့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် ရောက်လာသည်။ သူမ ကလည်း တယောက်ထည်း နေနေတာ ဆိုတော့ သူငယ်ချင်းမ နှင့် ဆုံတုန်း နိုက်ကလပ် တခု ကို သွားကြ၊ စားသောက်၊ကခုန်ကြသည်။ ညကလည်း နက်လာ နည်းနည်းလည်း မူးလာကြတော့ ကလပ်မှ ပြန်ထွက်လာကြသည်။ သူငယ်ချင်းမ က တည်းနေသော ဟော်တယ်က ကလပ်နှင့် နီးနေသဖြင့်၊ နင်တယောက်ထဲ ပြန်ရမဲ့အတူတူ ငါတို့ နဲ့ လိုက်အိပ်၊ အခန်းထဲမှာ လည်း ကုတင် နှစ်လုံး ရှိတယ်။ မနက်ကျမှ လင်းလင်းချင်းချင်း ပြန်တော့ ဟု ဆိုသဖြင့် သူမ လိုက်သွားခဲ့ရသည်။
အိပ်ယာဝင်တော့ အခန်းထဲမှာ မီးပိတ်ထားသော်လည်း အပြင်လမ်းမီးရောင် ကြောင့် အခန်းထဲမှာက ပိတ်းပိတ်အောင် မမှောင်၊ သူမ က ကုတင်တလုံး သူမ သူငယ်ချင်းလင်မယား က ကုတင်တလုံး အိပ်ကြသည်။
အိပ်ယာပေါ် ရောက်တာနှင့် သူငယ်ချင်းမ လင်မယား က အသံတွေ ထွက်လာကြသည်။ သူငယ်ချင်းမ က သူမယောက်ျားကို အသံတိုးခိုင်းနေသော်လည်း သူမ ယောက်ျားက မူးနေလို့ အသံကျယ်သည်။ နောက်တော့ သူမ သူငယ်ချင်းမ ကိုယ်တိုင်က ငြီးသံ အကျယ်ကြီးထွက်လာသည်။ ကုတင်ချင်း ကလည်း သုံးလေးပေ သာကွာတော့ လိုးသံ တဖတ်ဖတ်၊ ကုတင်လှုပ်သံ တကျွိကျွိ၊ အသက်ရှုသံ တရူးရူး တရှဲရှဲ ကြားနေရသည်။ လင်မယားပဲလေ အဲလောက်တော့ ရှိမှာပေါ့။ ကိုယ်က သူတို့ အခန်းလိုက်အိပ်မိတာကိုး ဟု ပဲ တွေးမိကာ စောင် ခေါင်မြီးခြုံ အိပ်လိုက်သည်။ ကလပ်မှာ သောက်လာသည့် အယ်လ်ကိုဟော အရှိန်ဖြင့် မကြာခင် အိပ်မောကျသွားသည်။
နောက် ရုတ်တရာက် လန့်နိုးလာတော့ သူမ စောက်ဖုတ်ကို လူတယောက်လာရက်နေသည်။ ပထမ တော့ ဇဝေဇဝါ ငါဘယ်ရောက်နေပါလိမ့်၊ မောင့်ဆီလည်း ရောက်နေတာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဆိုပြီးမှ ချက်ခြင်း ဒိန်းကနဲ သတိရမိတာ က သူငယ်ချင်းမ လင်မယား နဲ့ ဟော်တယ်ခန်းထဲမှာ၊ ချက်ခြင်း မျက်လုံး ကျယ် သွားပြီး ခြေထောက် က အလိုလို ဆောင့်ကန်လိုက်မိသည်။ သူငယ်ချင်းမ ယောက်ျား ရင်ဘတ်ကို ကန်မိပြီး ကုတင်ပေါ်က ခွေကနဲ ကျသွားသည်။ ညကအိပ်ကာနီး သူမ ဝတ်ထားသည့် စကဒ်တို့ ဘလောက်စ် တို့မှာ ကွန်ဖေါ့တေဘယ် မဖြစ်သဖြင့် ဟော်တယ်က ဘပ်ရို့ ခေါ်သည့် ရေချိုးပြီး ဝတ်သည့် ဝတ်ရုံကြီးကို ပဲ ဝတ်ပြီး ခါးက ကြိုး ပတ်ချည်ကာ အိပ်လိုက်မိသည်။ အတွင်းမှာ တော့ ဘရာဇီယာ နှင့် ပင်တီသာ ရှိတော့ ထိုငတ အတွက်က ပင်တီသာ ဆွဲချွတ်လိုက်တာနှင့် သူမ စောက်ဖုတ်ကို တန်းတွေ့ရမည်မဟုတ်ပါလား။ ဝါဝါစိုး ကမန်းကတမ်းထကာ မီးဖွင့်လိုက်သည်။ သူမ သူငယ်ချင်း ယောက်ျား မှာ သူ့ဘိုက်ကို သူနှိပ်ပြီး ရှုံ့မဲ့နေသည်။ တော်တော်နှင့် စကားပြောနိုင်သေးမည့်ပုံမပေါ်၊ အရှိုက်သို့မဟုတ် ချက်ကောင်းကို မတော်တဆထိသွား ပုံရသည်။ သူမ သူငယ်ချင်းက တော့ အိပ်ကောင်းတုန်း ဘာမှ သိပုံမပေါ်။
ဝါဝါစိုး သူမ အဝတ်အစားတွေကို ကောက်ဝတ်လိုက်သည်။ သူမ သူငယ်ချင်းယောက်ျား က တောင်းပန်သည်။ မှားသွားပါသည်။ ခွင့်လွတ်ပါ နောက်မလုပ်တော့ပါဘူး။ မသွားပါနှင့် ပြန်အိပ်ပါ မနက်ကျမှ သွားဖို့ တောင်းပန်သည်။ ဝါဝါစိုး ဘာမှ ကို စကားပြန်မပြောတော့၊ သူမ စလင်းဘက် ကောက်ဆွဲပြီး ဟော်တယ်ခန်းကထွက်လာခဲ့သည်။ အခန်းဝ ရောက်တော့ ထိုလူက သူ့မိန်းမ ဖြစ်သူ၊ သူမ သူငယ်ချင်းကို မပြောပါနှင့် ဟု တောင်းပန်သည်။ ဝါဝါစိုး ဘာမှ ကို စကားပြန်မပြောတော့။ ဟော်တယ်အောက်ထပ်ရောက်တော့ ရက်ဆက်ရှင်း ကကောင်လေးကို တက္ကစီခေါ်ပေးဖို့ ပြောတော့ ကောင်လေးက ဟော်တယ်ရှေ့ အဆင်သင့် ရှိနေသော ကား ကို ခေါ်ပေးသည်။ ဝါဝါစိုး အိမ်သို့ သာ ပြန်လာခဲ့သည်။ နောက်နေ့ သူငယ်ချင်းက ဖုံးခေါ်သည်။ ဘယ်အချိန်ပြန် သွားတာလဲ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဘာညာပေါ့၊ ဝါဝါစိုး က သူမ ဒီနေ့ အလုပ်သွားစရာ ရှိသဖြင့် အစောကြီး ပြန်သွားသည်ဟု သာပြောလိုက်သည်။
ထို ဇာတ်လမ်းကို ဝါဝါစိုး က ကျော်ကြီး ကို ဖုံး ဖြင့် ဆက်ပြီး ပြောချင်း ဖြစ်သည်။ ဒီဖက်က ဖုံး နားထောင်ရင်း ကျော်ကြီး လီးမတရားတောင်နေမိသည်။ လက်တဖက်ဖြင့် သူ့လီးသူ ဆုပ်ကိုင် ထုရင်း သူ့မိန်းမ ကို တခြားဟာတွေ ဆက်မေးနေမိသည်။
“ချစ် က ချက်ခြင်း နိုးသွားတာလား အိပ်မက်လိုလို ဘာလိုလို တောင် မဖြစ်နေဘူးလား”
“အင်း တကယ်တော့ အိပ်မက်လိုလို ဖြစ်နေတာ မောင် ရဲ့၊ မောင် က ချစ်လေးကို ဘာဂျာပေးနေတယ်လို့ ထင်တာ၊ ဒါပေမဲ့ သူ့လက်တဖက်က ချစ် အစေ့ လေးကို အတင်း ဖိခြေ လိုက်တော့ နာသွားပြီး ချစ်လေး နိုးလာတာ၊ မောင် အဲလိုမျိုးတခါမှ မလုပ်ပါဘူး ဆိုပြီး တော့ပေါ့”
“ချစ် ပိပိလေး က အရည်ရော စို့ နေလား”
“အင်း တကယ်က စို့နေရုံ မကဘူး အိပ်မက်ကြောင့်လား သူက ပဲ ချစ်မနိုးလာခင် တအားရက် ပြီး ဆွထားလို့လား မသိဘူး အရည်က အရမ်းကို ရွဲနေပြီ၊ နောက် ဖြစ်ချင်တော့ ချစ်က ခြုံ ရှင်းပြီးစ ရက်ပိုင်းပဲ ရှိသေးတယ်လေ၊ အငုတ်ကလေးတွေကလည်း ယား၊ နောက် ပိပိ ကပြောင်ချောလို ဖြစ်နေတော့ သူ့လျှာနွေးနွေး ကြီး က လည်း အတော်ထိပုံ ရတယ်”
“ချစ်က ဘာဂျာပေးတာ ပဲ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်ပြီးရော နောက် ဟိုအဆင့်တက်လာမှ နိုးချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ထအော်ပြစ်လိုက်ပေါ့လို့”
“ဟွန့် မောင်က လည်း အလိုတူ အလိုပါနော်၊ ကိုယ့်မိန်းမ ကို သူများ ဘာဂျာလာပေးနေတာကို ခံခိုင်းနေသေးတယ်”
“ဟုတ်ပါဘူးကွာ ချစ် လဲ ကောင်းနေတယ် ဆိုတော့ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင် နေရင် ပြီးတာပဲ ကိုယ် ပြီးသွားမှ နိုးချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ကန်ထဲ့လိုက်ရင် ရတာ ပဲ မဟုတ်လား ၊ ချစ် က ဖီးမလာလို့လား၊ “
“ဘယ်လို ပြောရမလဲ မသိဘူး၊ မောင်ရာ ပြောချင်ဘူး”
“ပြောပါ ချစ်ရ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပေါ့၊ မောင်က ချစ်ကို အလိုမဖြည့်နိုင်တော့ အားနာနေတာ၊ ချစ် ကောင်းဖို့ ဆို မောင်က လိုက်လျှောဖို့ အဆင်သင့်ပဲ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်”
“အို မဟုတ်တာ မောင်ကလည်း ချစ်နဲ့ မောင်နဲ့ က လင်မယားပဲ ဟာ မောင်က လွဲရင် ချစ်က ဘယ်ယောက်ျား ကိုမှ မသတီပါဘူး မောင်ရာ”
“ချစ်ရာ မောင်လည်း ဘယ်လို ပြောရမလဲ မသိဘူး၊ မောင်က ချစ်ကို အရမ်းချစ်တာ ချစ်သိပါတယ်။ ချစ်ကို အခု မောင်ယူထားရတာ ချစ်ကို နှိပ်စက်သလို ဖြစ်နေပြီ။ ချစ်လည်း ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ဆန္ဒတွေ မပြည့်ရ၊ မောင် တို့ က နေရာစီမှာလည်း နေကြရ၊ တခါတလေဆုံရတော့လည်း မောင်က ချစ်ဆန္ဒကို မဖြည့်ပေးနိုင်၊ မောင် စိတ် မကောင်းဘူးကွာ”
“အာ မောင်က လည်း ဒါကတော့ ခု အခြေအနေ နဲ့ အချိန်အခါအရကိုးဘယ်တတ်နိုင်မလဲ စိတ်မကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့”
“ချစ် မောင်တကယ်ပြောတာ ချစ်အခြေအနေပေးလို့ ချစ်ဆန္ဒ ကို ဖြည့်စွမ်းပေးနိုင်မဲ့သူ ရှိရင် မောင်ခွင့်လွတ်တယ်၊ ဝမ်းနိုက်စတန်းပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ ချစ်ဆန္ဒပြေပျောက်သွားရင် ပြီးရော၊ မောင့် ကိုသာ ပြန်ပြောပြ၊ ပြီးရင် မောင့်ကို တော့ ပြစ်မပြေးနဲ့၊ မောင်က ချစ်ကို ဘယ်လို ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ချစ်နေမှာ”
“မဟုတ်တာမောင်ရာ၊ မဖြစ်နိုင်တာတွေ ပြောမနေစမ်းပါနဲ့၊ မောင်က ချစ်ကို အဲလို နေချင်သလို နေဆိုပြီး မောင်က ရော တခြား မိန်းမ တွေနဲ့ ကဲချင်လို့လား”
“နိုးနိုး အဲလို လုံးဝ မဟုတ်ဘူး၊ မောင်က လေ၊ အင်း…… ကဲကွာ ရှင်းရှင်းပဲ ပြောတော့မယ်၊ ချစ် အဲလို သူများ နဲ့ နေတယ် ဆိုတာကို တွေးလိုက်မိတာနဲ့ကို မောင် စိတ်ကြွပြိး လီးတောင်လာရတယ်။ အဲလိုချိန်မှာ မောင် ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ်ထု ပြစ်လိုက်တော့ အရမ်းကို စိတ်ကျေနပ်သွားရတယ်။ ချစ်ကသာ မောင့်ကို ပြန်ပြောပြမယ် ဆိုရင်တော့ မောင့်အတွက် တအားကောင်းမယ်ထင်တာပဲချစ်ရယ်။ မောင်ပြောတာ ချစ်စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်သွားရင် ဆောရီးနော်”
“ဘာလဲ မောင်က ချစ်ကို သူများလုပ်တာကို ချောင်းကြည့်ချင်တဲ့ ကပ်ကိုး ဖီလင် ရှိနေတာလား”
“အဲလို လည်း မဟုတ်ပါဘူးကွာ၊ ချစ်မောင့်ရှေ့မှာ လုပ်စရာမလိုပါဘူး၊ ချစ်ဘာသာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် သွားပါ၊ နောက်မှသာ မောင့်ကို ပြောပြ ဟုတ်လား”
ဝါဝါစိုး ဘက်မှ စဉ်းစားနေသလို အတန်ကြာ ငြိမ်သွားခဲ့သည်။ နောက်တော့ စကားလိုင်းကြောင်းပြောင်းပြီး တခြား အကြောင်းတွေ ပြောဖြစ်ကြသည်။ ဝါဝါစိုး အနေနှင့်လည်း သူမ ယောက်ျား စိတ်ဓါတ်ကျနေသဖြင့် သူမကို သူစိတ်ပေါက်ပေါက် နှင့် လျှောက်ပြောနေခြင်းဟုသာ ဖြစ်မည်ဟု သဘောထားလိုက်မိလေသည်။