" မိုးဆမ္းပန္း လန္းလန္းေလး " အပိုင္း ( ၄ ) ဇာတ္သိမ္းပိုင္း
ဇာတ္လမ္း - ဗမာငခြၽတ္
ေနဒြန္း ေသနတ္ကိုတိုက္ခြ်တ္ေနသည္။
တစစီၿဖဳတ္ၿပီး တုိက္ခြ်တ္ကာ ၿပန္တပ္ဆင္သည္။ နယ္စပ္က ရလာတဲ႔၉မမ က်ည္ဆံဘူးကိုထုတ္ယူၿပီး
က်ည္ကပ္ေတြ ထဲကိုက်ည္ဆံေတြ ၿဖည္႔သည္။
ေနဒြန္း မ်က္ႏွာထား တင္းမာေနတာကိုေႏြရ ြက္၀ါ သတိၿပဳမိသည္။
သူဘာၿဖစ္ေနလ ဲ..ဘာ မေက်နပ္ဘူးလဲ.... ဘာေၾကာင္႔ေသနတ္ထုတ္ကိုင္ၿပင္ဆင္ေနသလဲ....။
အခုေလးတင္ဘဲ ေႏ ြရြက္၀ါကိုေနဒြန္း လိုးသည္။ ေစာက္ပတ္ကိုတင္မက ဖင္ကိုပါ လိုးသည္။
ေႏြရြက္၀ါလဲ ေနဒြန္းကိုအနီးကပ္၀င္ပူး ခဲ႔တာ အက်ိဳးရွိသည္။
ေနဒြန္းသည္ေႏြရ ြက္၀ါကိုသူ႔စိတ္အာသာေၿပဖို႔အၿမ ဲ စိတ္ၾကိဳက္ေခၚလိုးေနရံုမကဘဲ သူ႔အလုပ္ေတြမွာပါ အသံုးခ်
အသံုးၿပဳလာတာေၾကာင္႔ေနဒြန္းရဲ႕ အတြင္းေရးန ဲ႔အဆက္အသြယ္လုပ္ကြက္ေတ ြကိုေႏြရ ြက္၀ါ ေတာ္ေတာ္
သိထားခဲ႔ၿပီ။
ေနဒြန္း လက္ခ်က္ေၾကာင္႔ေႏြရ ြက္၀ါရဲ႕ ေစာက္ပတ္ေရာ ဖင္စအိုေပါက္ေရာ နာက်င္က်ိန္းစပ္ေနသည္။
ဒီလိုနာက်င္ခ ဲ႔တာေတြ ..တေန႔ေတာ႔ေပးဆပ္ႏိုင္ပါလိမ္႔မည္လို႔ေႏြရြက္၀ါ ေတြးေနသည္။
“ ကိုၾကီး....”
ေနဒြန္းသည္တစံုတခုကိုစဥ္းစားေန ေတြးေနလို႔ေႏြရြက္၀ါ ေခၚတာကိုသတိမထားမိမၾကားဘူး ။
“ ကိုၾကီး....”
“ အင္...ဘာလဲ...ေႏြ...”
“ ကိုၾကီး ဘာၿဖစ္ေနလ ဲဟင္.... စိ္တ္အေႏွာက္အယွက္တခုခုရွိလား ..တခုခုကိုစိုးရိမ္ေနလား …. ”
“ အင္း.... ရန္သူေတာ္တေယာက္ၿပန္ထြက္လာၿပီ …. ဒို႔ကိုရန္ရွာႏိုင္တယ္ ...သတိထားဖို႔လိုမယ္..”
“ ဘယ္သူလ ဲဟင္... အဲဒီရန္သူဆိုတာက . . ”
“ သူ႔နံမည္က ကိုကိုေမာင္ …. ေစာက္ရမ္းေမာင္ေမာင္လို႔လည္း လူသိမ်ားတယ္ ...”
“ ေအာ္ ….. …..”
ေႏြရြက္၀ါ က မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္သည္။ သို႔ေပမယ္႔ကိုကိုေမာင္ဘယ္သူဆိုတာေရာ ဘာေၾကာင္႔ေနဒြန္း
စိုးရိမ္ေနတယ္ဆိုတာကိုပါ ေႏြရ ြက္၀ါ သိေနသည္။ ေနဒြန္း ကို၀င္ပူးဖို႔သူမကိုအထက္က တာ၀န္ေပးကထဲက
ေနဒြန္းရ ဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္းဖိုင္မွာ သူမ အကုန္ဖတ္ဖူးခဲ႔ပါသည္။
ကိုကိုေမာင္ေထာင္ထ ဲ ၀င္သြားတာ ေနဒြန္းရဲ႕ လက္ခ်က္လို႔ေႏ ြရြက္၀ါ သိထားသည္။
ပိုင္ေလာက္တဲ႔အခ်ိန္ေကာင္းကိုေႏြရြက္၀ါ ေစာင္႔ေနသည္။ ပိုင္တာန ဲ႔ေနဒြန္းကိုဆြ ဲစိလိုက္တ ဲ႔အခ်ိန္
တခ်က္ခုတ္ႏွစ္ခ်က္ၿပတ္ဆိုသလို ေနဒြန္းရ ဲ႕ ပစၥည္းေတြကိုအကုန္အားလံုး သက္ဆိုင္ရာကို ၿပန္မအပ္ဘဲ
သူမအတြက္လည္း ခ်န္ထားလိုက္မည္လို႔ေႏြရြက္၀ါ ၾကံေနတာ ။ အထက္ကလည္း ကိုယ္ကိုရင္းၿပီး
ေထာက္လွမ္းေပးလို႔ခ်ီးက်ဴးၾကမည္။ သူမလည္း ၿမက္ၿမက္ေလး ရလိုက္မည္။ ဒီသေဘာ ။
ကံေကာင္းရင္ရာထူးပါ တက္ႏိုင္သည္။
ေနဒြန္းက သူ႔လူတေယာက္နဲ႔ခ်ိန္းထားတယ္ဆိုၿပီး ေႏ ြရြက္၀ါကိုမေခၚဘဲ သူ႔တေယာက္ထဲ ထြက္သြားသည္။
ေႏြရြက္၀ါ ကို ေင ြေတြ တေထာၾကီး ေပးသြားသည္။ လိုခ်င္တာ ထြက္၀ယ္... တဲ႔ ...။
ေႏြရြက္၀ါ ၿမိဳ႔ထဲကိုထြက္ခဲ႔သည္။
နယ္မွာ ရွိတ ဲ႔သူမ အေမကို ေင ြနဲနဲ ပို႔ခ်င္လို႔ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ေတာ္တ ဲ႔အမတေယာက္အိမ္ကိုသြားတာ ။
ကားေတြ ၿပည္႔ၾကပ္ေနတဲ႔လမ္းမၾကီးကို ၿဖတ္လိုက္တဲ႔အခ်ိန္မိုးက ေ၀ါကနဲ ရြာခ်လိုက္လို႔ပါလာတဲ႔ေခါက္ထီးကို
အၿမန္ဖြင္႔လိုက္ရသည္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕..ထီးပါလို႔။
၃၈လမ္းထဲကို ၀င္လိုက္တ ဲ႔အခ်ိန္အေနာက္ကေန “ လင္းလင္းေဆြ ” လို႔ေခၚလိုက္တဲ႔အသံေၾကာင္႔
ေႏြရြက္၀ါ ဆတ္ကနဲ တုန္သြားရသည္။ သူ႔နံမည္အရင္းကို ေခၚလိုက္လို႔။
လွည္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ “ ဦးအံ႔ဘြယ္ ” ….။
“ ဟင္..ဆရာဦးအံ႔ဘြယ္ ...”
“ နင္ဘယ္သြားမလို႔လ ဲ...”
“ ဒီလမ္းထဲက က်မ အမ်ိဳးတေယာက္အိမ္ကို ...”
“ ဘာထူးလဲ...”
“ က်မ ဆရာ႔ဆီကိုအီးေမး န ဲ႔ရီပို႔တ္.. ပို႔ေနတာဘဲ..ဆရာ..အဲ႔အတိုင္းဘဲေလ ..”
“ ေအးေလ...ဒါေတာ႔သိတာေပါ႔...နင္ေတာ္ေတာ္ပြေနလားလို႔..ေမးတာ..”
“ အာ..ဆရာကလဲ...”
“ နင္႔ကိုငါ တအား ေတြ႔ခ်င္ေနတာ...ဟင္း..ေတြ႔ခ်င္ေနတဲ႔အခ်ိန္နင္႔ကိုလွမ္းေတြ႔လိုက္လို႔..”
“ ဆရာက က်မကိုဘာလို႔ေတြ႔ခ်င္တာလဲ...”
“ နင္ကလဲဟာ..သိသားနဲ႔..”
“ မသိလို႔ေမးေနတာေပါ႔ဆရာရယ္... မိုးကလ ဲ မ်ားလိုက္တာ.... က်မတို႔တေန၇ာရာသ ြားၿပီး စကား ေၿပာၾကရင္
ပိုေကာင္းမယ္ထင္တယ္...”
“ ေအး..ဟုတ္တယ္.. ဆိုင္ေတြေတာ႔မသြားသင္႔ဘူး... နင္က အန္ဒါကာဗာ မဟုတ္လား...”
“ ဟုတ္တယ္..ဆရာ.. ဆ၇ာက လူသိမ်ားတယ္... ေနဒြန္းတို႔က ဆရာ႔ကိုသိတယ္...”
“ ဒါဆို..လာ.. ငါ႔မွာ ကားပါတယ္.... တေနရာရာ သ ြားရေအာင္...”
ေႏြရြက္၀ါ ( သို႔ ) လင္းလင္းေဆြ သည္သူ႔ေဘာ႔စ္ရဲမွဴးဦးအံ႔ဘြယ္ရဲ႕ ကားန ဲ႔ပါသ ြားပါၿပီ။
ကားေတြက တလမ္းလံုး ပိတ္ၾကပ္ေနသည္။ ဦးအံ႔ဘြယ္ေရာ ေႏြရြက္၀ါ ေရာ အေတ ြးကိုယ္စီန ဲ႔။
ေႏြရြက္၀ါသည္ဦးအံ႔ဘြယ္သူမကို ၿဖဳတ္ေတာ႔မယ္ဆိုတာ သိေနသည္။ ဦးအံ႔ဘြယ္ကိုေႏြရြက္၀ါ မလြန္ဆန္ႏိုင္ဘူး ။
အင္းေလ ..သူလိုခ်င္တာေပးလိုက္ၿပီး သူ႔ကိုေပါင္းထားတာဘ ဲ ေကာင္းပါတယ္လို႔ေတ ြးေနသည္။ ေနာက္ကိုလည္း
သူ႔အကူအညီေတြ ယူခ်င္ယူရအံုးမွာ ။
ဦးအံ႔ဘြယ္ကလ ဲ ေႏ ြရြက္၀ါ ဖက္ကိုမသိမသာ ေစာင္းငဲ႔ၾကည္႔ၿပီး တဏွာစိတ္ေတြ ပြားမ်ားေနသည္။
သူပိုင္တ ဲ႔တာေမ ြက တိုက္ခန္းကိုသ ြားေနတာ ၿဖစ္သည္။ ဦးအံ႔ဘြယ္သည္လည္း အခ ြင္႔အေရးကိုအသံုးခ်တတ္တ ဲ႔လူ
တေယာက္ပီပီအလုပ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ၿမိဳးၿမိဳး မ်က္မ်က္စားဖို႔ၾကံဳလာရင္ဖမ္းစားခဲ႔တာေၾကာင္႔တိုက္ခန္းေတ ြ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပိုင္သည္။
အခုသူပိုင္တိုက္ခန္း တခန္းကိုေႏြရြက္၀ါ ကိုေခၚသြားၿပီး ႏွိပ္မွာ ၿဖစ္သည္။
ေႏြရြက္၀ါရဲ႕ ဆူၿဖိဳး လံုး၀န္းတ ဲ႔ႏို႔ၾကီးေတ ြကိုသူတပ္မက္ခဲ႔တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာခ ဲ႔ၿပီ။ ေႏ ြရြက္၀ါ သည္
အညွာလြယ္သည္လို႔သူသိခဲ႔တာ ၾကာၿပီ။ အခြင္႔သင္႔ရင္ေတာ႔ဒီေစာ္ကိုစားသံုးလိုက္မည္လို႔လဲ အားခဲထားတာ
ၾကာၿပီ။ အခုေတာ႔စားသံုးႏိုင္မည္႔ေန႔န ဲ႔အခ်ိန္ကိုဆိုက္ေရာက္သြားၿပီ ။ စားသံုးမည္. .ၿဖဳတ္မည္ဆိုတာေတြ
ေတြးလိုက္တာန ဲ႔ငပဲက ထိန္းကန ဲ မတ္လာ မာလာ သည္။
“ လင္းလင္းေဆ ြ...”
“ ရွင္..ဆရာ...”
“ ေနဒြန္းက နင္႔ကိုေန႔တိုင္း အိပ္တာဘဲလား....”
“ အို..ဆရာကလဲ... ဘာေတြ လာေမးေနတာလ ဲ..”
“ အဟက္ဟက္.. နင္ကလဲ ဒါေလး ေမးတာမ်ား...ေၿပာၿပစမ္းပါ ...”
“ အိပ္တာေပါ႔..ဆရာကလ ဲ....”
“ ဘယ္ႏွစ္ခါေလာက္လုပ္သလဲ..”
“ အမေလး.. အေသးစိတ္ေတြ သိခ်င္တာလား ဆရာရယ္ ...”
“ နင္ကလဲ.. ဒို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိေနတဲ႔အခ်ိန္ေမးတာဥစၥာ.... ေၿပာၿပစမ္းပါဟာ..”
“ ဆရာက နား အရသာခံခ်င္ေနတာလား.. ဟင္းဟင္း... က ဲက ဲ ..ဘာသိခ်င္တာလဲ..”
“ ဘယ္ႏွစ္ခါေလာက္လုပ္သလဲ လို႔...”
“ အမွန္မရွိဘူး..ဆရာ...ႏွစ္ခါ.. သံုးခါ.. တခါတခါ သူတအား တဏွာစိတ္ေတြ ၾကီးေနရင္ေလးငါးခါ ထိလုပ္တယ္
...”
“ ေဟ..ဒီဘ ဲ အားၾကီးလွခ်ည္လား ..”
“ အင္း..သူက စိတ္လ ဲၾကီးတယ္...လုပ္လဲ လုပ္ႏိုင္တယ္ ...”
“ သူလုပ္တာ နင္ၾကိဳက္လား.. .ၿပီးေကာ ၿပီးလား ...”
“ ခစ္ခစ္....က်မ ၾကိဳက္ပါတယ္... ၿပီးလ ဲ ၿပီးတယ္ ...”
ဦးအံ႔ဘြယ္မွာ ေႏ ြရြက္၀ါ ( ေခၚ ) လင္းလင္းေဆြ ေၿပာတာေတြကို နားေထာင္ၿပီး စိတ္ေတြ ထၾက ြလာသည္။
သူ႔ပုဆိုးထ ဲက ပစၥည္းၾကီး မာေက်ာ ႏိုးၾကား ထၾက ြလာေတာ႔သည္။
လင္းလင္းေဆြရ ဲ႕ ေပါင္တန္တဖက္ကိုလွမ္းကိုင္လိုက္သည္။
လင္းလင္းေဆြက မရုန္းကန္မၿငင္းဆန္လို႔ဦးအံ႔ဘြယ္ေပါင္တန္တေလ်ာက္ပြတ္ေပးလိုက္သည္။
“ လင္းလင္းေဆ ြ.. နင္႔ကိုလုပ္ရတာ ေနဒြန္း ဆိုတဲ႔ေကာင္အရမ္းကံေကာင္းတာဘဲဟာ...”
“ ဘာလို႔..”
“ ေအာ္..နင္က အသားလဲ ေဖ ြး.. ရုပ္ကလဲ လွ.. ကိုယ္လံုးေတြက ေတာင္႔လဲ ေတာင္႔တယ္ေလ ...”
“ အိုး...ဆရာက ေၿမွာက္ေနၿပန္ၿပီ ...”
“ တကယ္ေၿပာေနတာ ..နင္ဒါနဲ႔အတည္တက် ရီးစား မရွိဘူးလားဟင္...”
“မရွိဘူး..ဆရာ...”
“ နင္႔ရုပ္နင္႔ရည္န ဲ႔ဟာ.... အိမ္ေထာင္ၿပဳဖို႔မစဥ္းစားေတာ႔ဘူးလား....”
“ မစဥ္းစားေသးပါဘူး.. ဆရာရယ္ ...”
ဦးအံ႔ဘြယ္ရဲ႕ လက္က ေပါင္တန္တေလ်ာက္အစုန္အဆန္ပြတ္သပ္ေနရာက ေပါင္ရင္းဖက္ကိုတေရြ႔ေရြ႔န ဲ႔
ေရြ႔လာသည္။
“ ေနဒြန္းက နင္႔ကိုအေနာက္ဖက္လည္း လုပ္လား..”
“ ဘာလဲ ဆရာ.. လင္းေဆြ နားမလည္ဘူး ...”
“ ေအာ္..နင္႔ကိုဖင္ခ်လားလို႔ေမးတာ...”
“ အာ..ဆရာကလဲ....”
ေႏြရြက္၀ါ က ရွက္တဲ႔ဟန္န ဲ႔ေခါင္းေလး တဖက္ကိုလွည္႔လိုက္သည္။ ဦးအံ႔ဘြယ္လက္ေခ်ာင္း ေတြက သူမ
ေပါင္ရင္းဂြဆံုေနရာကိုစမ္းေနသည္။
“ ဆရာက သိပ္ကဲတာဘဲ....”
“ နင္မေၿဖေသးဘူး..ငါ႔ေမးခ ြန္းကို....”
“ ဘာလဲ..ဆရာရဲ႕...”
“ နင္႔ကိုဖင္ခ်လား...ဆိုတာေလ ...”
“ ဆရာကလ ဲ ခက္လိုက္ထာ......အင္း..ခ်တယ္...ခ်တယ္....”
ဦးအံ႔ဘြယ္ရဲ႕ လက္က သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ကိုေရေရလည္လည္ကိုင္တြယ္ေနသည္။
“ အို႔..ဆရာ.....ဆရာ..ဘာေတ ြ လုပ္ေနတာလဲ ...ေဘးကကားေပၚက ၿမင္လိမ္႔မယ္....”
ေဘးခ်င္းယွဥ္ရွိေနတဲ႔ဘတ္စ္ကားေပၚက လူေတြ ဆိုရင္ၿမင္ႏိုင္တာေၾကာင္႔ေႏ ြရြက္၀ါက ဦးအံ႔ဘြယ္ရဲ႕ လက္ၾကီးကို
တြန္းဖယ္ရင္း ဟန္႔တားလိုက္သည္။ လူၿမင္မွာ စိုးလို႔သာ တားလိုက္ရတာ ၿဖစ္ေပမယ္႔ေႏြရ ြက္၀ါ ( သို႔မဟုတ္ )
လင္းလင္းေဆြ လဲ ေစာက္ဖုတ္မွာ အရည္ေတြ စိုစိုရႊဲေနရၿပီ။
“ နင္ဖင္ဘယ္ႏွစ္ခါေလာက္ခံဘူးလဲ.. ေနဒြန္း အရင္ကေကာ ခံဘူးလား...နင္စိုးထြဋ္န ဲ႔လိုးတာ ငါသိတယ္ ...စိုးထြဋ္
နင္႔ကိုဖင္ေကာ လိုးေသးလား...”
ေႏြရြက္၀ါလဲ ပါးစပ္ၾကမ္းတ ဲ႔ဦးအံ႔ဘြယ္ရဲ႕ ေမးခ ြန္းေတြေၾကာင္႔မ်က္ႏွာေလး နီရ ဲေနသည္။ “ ဆရာရယ္...ဘာေတြ
ေလ်ာက္ေမးေနတာလဲ...” လို႔ရွက္သလိုညည္းလိုက္သည္။
“ ငါ ၾကားခ်င္လို႔ဟာ..ေၿဖမွာ ေၿဖစမ္းပါ....”
ဦးအံ႔ဘြယ္ရဲ႕ လက္ခလယ္ၾကီးက ထမိန္ေပၚကေနၿပီး အဖုတ္ေၾကာင္းကိုလိုင္းဆြ ဲေနၿပန္လို႔ေႏ ြရြက္၀ါလဲ
ေဘးကကားေပၚက ၿမင္ေလမလားလို႔ဘယ္ညာ ကိုလွမ္းၾကည္႔မိသည္။
“ ဟိုေလ..ဟို.... ကိုစိုးထ ြဋ္နဲ႔လည္း လုပ္ဖူးတယ္....”
ဦးအံ႔ဘြယ္မွာ တဏွာစိတ္ေတြ ထန္သထက္ထန္လာသည္။ သူ႔ပုဆိုးထဲက အတန္ၾကီး မတ္မတ္ေထာင္ေနတာ
ေႏြရြက္၀ါ ေတြ႔ရသည္။
“ နင္..နင္.. ငါ႔ကိုလည္း ဖင္ေပးခ်ဟာ...”
ဦးအံ႔ဘြယ္သည္စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ႔ဘဲ ေႏြရြက္၀ါရဲ႕ ထမိန္ကိုဆ ြ ဲေၿဖဖို႔ၾကိဳးစားလိုက္သည္။
“ ဆရာ..ကားထ ဲမွာ မေကာင္းပါဘူး.. လူေတြ ၿမင္ကုန္မယ္... ဆရာေခၚတဲ႔ေနရာေရာက္မွလုပ္ပါ ..”
“ ေအး..နင္ငါ႔လီးကို စုတ္ေပးရမယ္ေနာ္...”
“ အင္းပါ.. ဆရာရယ္... စိတ္ခ်ပါ ...”
ဦးအံ႔ဘြယ္သည္သူ႔တိုက္ခန္းအနားကိုေရာက္ေသာအခါ တဏွာစိတ္ေတြက ၿပင္းထန္လြန္းေနတာ ေၾကာင္႔ကားကို
ၾကံဳရာေန၇ာမွာ ထိုးရပ္လိုက္သည္။
“ ဆ၇ာ..ဒီေနရာမွာ ကားရပ္လို႔ရရ ဲ႕လား...”
“ အို...မသိဘူးဟာ...ငါ ရပ္ခ်င္တ ဲ႔ေနရာ ရပ္မွာဘ ဲ...”
သူတို႔ကားထဲက ဆင္းၾကေသာအခါ ယဥ္ထိန္းရ ဲတေယာက္သည္သူတို႔ကားဆီကိုေလွ်ာက္လာေနသည္ ။
“ ဒီေနရာမွာ ကားရပ္လို႔မရဘူးဗ်....”
“ ေဟ႔..ရ ဲေဘာ္...ငါက မူးယစ္က ရဲမွဴး.... ငါတို႔အေရးၾကီး တာ၀န္နဲ႔လာတာ.. ရပ္လို႔မရလည္း မင္း ငါ႔ကားနားက
ေစာင္႔ေပး.. မၾကာဘူး..ခဏဘဲ...”
“ ဟုတ္....ဟုတ္ကဲ႔...”
ဦးအံ႔ဘြယ္ရဲ႕ ဒီဇိုင္းန ဲ႔အသံၾသၾသၾကီးေၾကာင္႔ယဥ္ထိန္းရ ဲသားေလးသည္ဦးအံ႔ဘြယ္ကိုအေလးၿပဳလိုက္သည္။
တိုက္ခန္းေပၚကိုတက္ၾကတဲ႔အခါမွာ ဦးအံ႔ဘြယ္ရဲ႕ ပုဆိုးေအာက္က အေခ်ာင္းၾကီး ထိုးေထာင္ထြက္ေနတာ ေႏြရ ြက္၀ါ
ၿမင္ေနရသည္။ ဒီလူၾကီး တအား ထန္ေနၿပီ.. အခန္းေရာက္ရင္ေတာ႔ငါ႔ကိုအပီအၿပင္လိုးေတာ႔မွာဘဲ... လို႔သူမ
ေတြးေနမိရင္း ေစာက္ပတ္တအား ယားတက္လာရသည္။
အခန္းထဲကိုေရာက္တာန ဲ႔ဦးအံ႔ဘြယ္သည္သူ႔ခါးက ပုဆိုးကိုကြင္းလံုး ဆ ြဲခ ြ်တ္ခ်လိုက္သည္။
အတ ြင္းခံေဘာင္းဘီ၀တ္မထားတာေၾကာင္႔သူ႔ကိုယ္ေအာက္ပိုင္း ဗလာက်င္းသြားတာနဲ႔မဲေၿပာင္ရွည္လ်ားတ ဲ႔
လီးတန္ၾကီး မတ္မတ္ေထာင္ေနတာကို ေႏြရြက္၀ါ ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ဒစ္ၿပ ဲၾကီး ထိပ္က အေပါက္ေလးကေန
အရည္ၾကည္ေတြ စိမ္႔ယိုက်ေနတာကိုလည္း ေတြ႔ၿမင္ေနရသည္။ အေမႊးမ ဲမ ဲေတြ ၾကားက လီးၾကီးကို ၿမင္ရတာန ဲ႔
ေႏြရြက္၀ါ ခံခ်င္စိတ္ေတြ ထိန္းလို႔မရေအာင္ဘဲ ထၾက ြလာေတာ႔သည္။
“ လင္းလင္းေဆ ြ.... ငါ႔လီးကိုစုတ္ေပး....”
သူမကလည္း စုတ္ခ်င္ေနတာ ..။ ဒူးေလးေထာက္ၿပီး ပူပူေႏြးေႏ ြး လီးတန္ၾကီးကိုပါးစပ္ေလးဟၿပီး ငံုလိုက္သည္။
သူ႔လီးၾကီးက ေႏြရ ြက္၀ါ ပါးစပ္န ဲ႔အၿပည္႔ဘ ဲ ။ ငံက်ိက်ိလီးဒစ္ၾကီးကို စၿပီး စုတ္ေပးလိုက္ေသာအခါ ဦးအံ႔ဘြယ္
မ်က္လံုးစံုမွိတ္ၿပီး အင္းကန ဲ အသံထြက္လိုက္တာကိုေမာ႔ၾကည္႔လိုက္လို႔ေႏြရြက္၀ါ ေတြ႔လိုက္ရသည္။ စိတ္ထဲမွာ (
ေသခ်င္းဆိုးၾကီး ..ဇိ္မ္ခံေနလိုက္တာ ...) လို႔က်ိန္ဆဲလိုက္မိသည္။ သူ႔ညွီစို႔စို႔လီးၾကီးကိုေတာ႔ခပ္သြက္သြက္ေလး
စုတ္ေပးလိုက္သည္။
တ ြ ဲေလာင္းက်ေနတဲ႔သူ႔လဥၾကီး ႏွစ္လံုးကိုလည္း လက္ဖ၀ါးထဲ ဖ ြဖြေလး ပြတ္ေပးလိုက္သည္။ ဦးအံ႔ဘြယ္ၾကီး
တအင္းအင္းနဲ႔ဖီလင္ေတြ စြတ္ဆက္တက္ေနၿပီး တခါတခါ ေႏြရ ြက္၀ါရဲ႕ ေခါင္းကိုသူ႔လက္ၾကီးနဲ႔
လွမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး သူ႔လီးၾကီးကိုစုတ္ေနတဲ႔ၾကားက ပါးစပ္ထဲကိုထိုးေညွာင္႔ခ်င္ေသးသည္။
“ အား....အား....ေကာင္းလိုက္တာဟာ.. စုတ္..စုတ္.. နင္႔လ်ာေလးနဲ႔ကလိေပး....အီးဟီး..အဲလိုေလး..အဲလိုေလး
….ေကာင္းတယ္.....အိုး...ေကာင္းတယ္ ...အားဟား..စုတ္..စုတ္”
သူ႔ကိုယ္ၾကီး ဆတ္ကန ဲ ဆတ္ကနဲ တုန္ခါသြားလို႔ၿပီးမ်ားသ ြားတာလား စိတ္ပူလိုက္မိသည္။ သုတ္ရည္ေတြ ပါးစပ္ထဲ
၀င္မွာထက္. .ၿပီးသြားလို႔အလိုးမခံလိုက္ရမွာကိုစိုးလို႔ ..။
ေႏြရြက္၀ါ သူ႔လီးၾကီးကိုအစုတ္ရပ္လိုက္သည္။
“ အင္..ဟင္.... ဘာလဲ..ဘာလို႔လဲ....”
ဦးအံ႔ဘြယ္မ်က္လံုး ပြင္႔လာသည္။
“ ဆရာ... လုပ္စရာရွိတာေတြ လုပ္လိုက္ရေအာင္..က်မ...က်မ....”
က်မ ေစာက္ပတ္ေတြ အရမ္း ယားေနၿပီလို႔ေၿပာလို႔မထြက္ဘူး ။
ဦးအံ႔ဘြယ္လည္း ေတာ္ေတာ္႔ကိုထန္ေနၿပီထင္တာဘဲ ။
“ လာ..လာ..လင္းလင္းေဆ ြ..” လို႔လက္ကိုဆ ြ ဲေခၚသည္။ အိပ္ခန္းထဲကို ..။
အိပ္ခန္းထ ဲမွာ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္အိုၾကီးတလံုး ရွိေနသည္။ ေရၿမဳပ္ေမြ႔ရာထူထူနဲ႔။
“ နင္႔အ၀တ္ေတြ ခြ်တ္ဟာ....” လို႔ဦးအံ႔ဘြယ္က ေၿပာရင္း သူ႔ကိုယ္အေပၚပိုင္းမွာက်န္ရွိေနတဲ႔ရွပ္လက္တိုကို
ခ ြ်တ္လိုက္သည္။ ေႏြရြက္၀ါလည္း တအား ခံခ်င္စိတ္ေတြ မ်ားေနသည္။ အ၀တ္ေတြကိုအၿမန္ဆံုး
ခ ြ်တ္ပစ္လိုက္သည္။ ကိုယ္လံုးတီး ၿဖစ္သြားတ ဲ႔သူမကို ဦးအံ႔ဘြယ္က ၿပဴးက်ယ္တ ဲ႔မ်က္လံုးၾကီးေတြနဲ႔
စိုက္ၿပီးၾကည္႔သည္။
“ အ၀တ္မပါဘ ဲ နင္ေတာ္ေတာ္လွတာဘဲ လင္းလင္းေဆြ... နင္႔ႏို႔ေတြက တြ ဲမက်ေသးဘူး...”
“ ဆရာရယ္... ခစ္ခစ္ခစ္...”
“ ကုတင္ေစာင္းမွာ ပက္လက္အိပ္ေပး...”
“ ေကာင္းပါၿပီတ ဲ႔ရွင္...”
ေႏြရြက္၀ါ ( သို႔မဟုတ္ ) လင္းလင္းေဆြ ကုတင္ေစာင္းမွာ ဦးအံ႔ဘြယ္ခိုင္းတဲ႔အတိုင္း ပက္လက္အိပ္ကာ
ေနေပးလိုက္ေတာ႔ဦးအံ႔ဘြယ္လည္း သူမေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကိုဆ ြဲၿဖ ဲလိုက္ၿပီး ကုတင္ေဘးမွာ မတ္တပ္ရပ္ကာ
ေနရာယူလိုက္သည္။ ေႏ ြရြက္၀ါရဲ႕ ေပါင္ဂြဆံုက မိန္းမအဂၤါ ေစာက္ဖုတ္ၾကီးက ခံုးေဖါင္းၾကြေနသည္။ အရည္ေတ ြလဲ
စိုလူးေနသည္။
ေစာက္ဖုတ္ႏွဳတ္ခမ္းသား ထူထူၾကီးေတြက ေပါင္ၿဖ ဲထားလို႔ဟတတေလး ပြင္႔အာေနေတာ႔အတြင္းသား ရဲရဲေတြကို
ဦးအံ႔ဘြယ္ၿမင္လိုက္ရေတာ႔သူ႔လီးတန္ၾကီးက တထပ္ထပ္နဲ႔လွဳပ္ခါသြားသည္။ ကမူးရွဴးတိုးဘ ဲ သူ႔လီးၾကီးကို
ေစာက္ဖုတ္မွာ ေတ႔ၿပီး ဖိထိုးသြင္းလိုက္သည္။
ေႏြရြက္၀ါလည္း တအား ယားတာမွ ေစာက္ဖုတ္ထဲက လွိဳက္လွိဳက္ယားေနတာဆိုေတာ႔ဦးအံ႔ဘြယ္ထိုးထည္႔တာကို
ခါးေလးေကာ႔ေပါင္ေတြ အစြမ္းကုန္ၿဖ ဲကား ေၿခေထာက္ေတြ မိုးေပၚေထာင္လို႔ခံယူလိုက္သည္။
လီးတုတ္တုတ္ၾကီးက တဖ်စ္ဖ်စ္န ဲ႔ေစာက္ဖုတ္အတ ြင္းသား ႏုႏုေလးေတြကိုပြတ္တိုက္ရင္း အတ ြင္းကို
၀င္ေရာက္သ ြားသည္။
“ အင္း....အား.....အား.....ဆရာ..ဆရာ...ေၿဖးေၿဖး...... ကြ်တ္ကြ်တ္...ဆရာ႔ဟာၾကီးက တကယ္႔
အယ္စတံုၾကီး....ရွီး.....”
မ ဲ႔ရြဲ႔ကာ ေၿပာလိုက္တ ဲ႔ေႏြရြက္၀ါကိုဦးအံ႔ဘြယ္က ဘာမွပါးစပ္က မေၿပာေပမယ္႔စိတ္ထဲက “ ေကာင္မ.. ပိုေနတယ္..
လီးေပါင္းစံုနဲ႔လိုးလာတ ဲ႔ေစာက္ေကာင္မ က ကညာ လာစစ္ေနတယ္...” လို႔ေၿပာလိုက္ရင္း လီးကို
သံုးေလးခ်က္ေလာက္ခပ္ေၿဖးေၿဖး အသြင္းအထုတ္လုပ္လိုက္သည္။
“ အင္း..အင္း..ဟင္း........ အမေလး..ဆရာရယ္... ၾကီးလိုက္တဲ႔လီးၾကီး....”
“ နင္ၾကိဳက္လား...လင္းလင္းေဆ ြ....”
“ အင္း..အင္း....ၾကိဳက္တယ္.....အိုး...ရွီး......လိုး..လိုး..ဆရာ..လိုး......”
အရည္ေတြက တအားထြက္ေနတာေၾကာင္႔စြပ္စြပ္ဆိုတ ဲ႔အသံေတြ ထြက္လာသည္။
ႏို႔ၾကီးေတ ြက လိုးေဆာင္႔လိုက္တိုင္း တုန္ခါ လွဳပ္ေနသည္။ ဦးအံ႔ဘြယ္က ႏို႔ကုန္းစို႔သလိုလက္န ဲ႔လည္း
ႏို႔သီးေခါင္းတဖက္ကိုပြတ္သပ္သည္။ ေထာင္ထားတဲ႔လင္းလင္းေဆြရဲ႕ ေၿခေထာက္ေတြကိုပူးစုၿပီး သူ႔လက္တဖက္နဲ႔
ကိုင္လိုက္ၿပီး ၿပဴးထြက္ေနတဲ႔မို႔ေဖါင္းေဖါင္း ေစာက္ဖုတ္ၾကီးထဲကိုဆက္တုိက္ဒလစပ္ေဆာင္႔လိုးသည္။
“ အင္း..အင္း...အား.....အား...အား......”
ဦးအံ႔ဘြယ္ရဲ႕ တြ ဲေလာင္းက်ေနတဲ႔ေဂ ြးစိဥၾကီးေတြက တရမ္းရမ္းနဲ႔ေဆာင္႔လိုက္တိုင္း လင္းလင္းေဆ ြရဲ႕ဖင္ၾကားကို
ရိုက္ခတ္ေနသည္။
ကုတင္အိုၾကီးကလည္း လူသားႏွစ္ေယာက္ကာမ တလင္းေၾကာင္႔တက ြ်ိကြ်ိနဲ႔ရမ္းခါ လွဳပ္ေနသည္။
လင္းလင္းေဆြ မ်က္လံုး စံုမွိတ္ၿပီး လိုးေဆာင္႔ခ်က္ေတ ြကိုအရသာရွိေနခိုက္..“ လင္းလင္းေဆြ..ပံုစံေၿပာင္း
ၾကရေအာင္..” လို႔ေၿပာလိုက္တ ဲ႔ဦးအံ႔ဘြယ္ရဲ႕ အသံၾကီးေၾကာင္႔ဇိမ္ပ်က္သြားၿပီး မ်က္လံုး ဖြင္႔ၾကည္႔လိုက္သည္။
“ ဟင္..ဆရာ...ဘယ္လိုေနေပးေစခ်င္လဲဟင္...”
“ ဖင္ကုန္းေပးဟာ.....”
လင္းလင္းေဆြ လည္း မလုပ္ခ်င္ေပမယ္႔ဦးအံ႔ဘြယ္အၾကိဳက္လိုက္ကာ ဖင္ကုန္းေပးလိုက္သည္။
ဦးအံ႔ဘြယ္သည္၀ိုင္းကားေနတဲ႔ဖင္တံုးၿဖဴၿဖဴၾကီးေတြကိုသေဘာက်ၿပီး ဖတ္ကနဲ ဖတ္ကနဲ လက္၀ါးၾကီးေတ ြနဲ႔
ရိုက္ေနလို႔လင္းလင္းေဆြ က “ အဟင္႔..ဆရာ.. မလိုးဘဲ ဘာလုပ္ေနတာလဲ.. ဒီမွာ ကုန္းေပးထားရတာ...” လို႔
ညဳတုတုအသံေလးနဲ႔ေၿပာလိုက္သည္။
ဦးအံ႔ဘြယ္က “ လိုးမွာပါဟာ..မပူပါနဲ႔.. နင္႔ဖင္တံုးေတြက လွလြန္းလို႔ပါ....” လို႔ေၿပာကာ လင္းလင္းေဆြ ဖင္ေတြက္ု
လက္ႏွစ္ဖက္န ဲ႔ၿဖ ဲကာ ၾကည္႔လိုက္သည္။ ဦးအံ႔ဘြယ္လည္း မိန္းမမ်ားရဲ႕စအိုေပါက္ကိုဖင္ခံဘူးထားသလား..
မထားေသးဘူးလား ဆိုတာ အၿမ ဲေလ႔လာ စူးစမ္းခ ဲ႔သည္။
လင္းလင္းေဆြရ ဲ႕ စအိုေပါက္ေလးသည္လိုးဘူးထားမွန္း သိသာေနသည္။ စအိုေပါက္ကိုသူ႔လက္မၾကီး န ဲ႔ေခ်နယ္
ေဆာ႔ကစားေနလိုက လင္းလင္းေဆြက “ ဆရာ..ဖင္လိုးမလို႔လား.. ေစာက္ပတ္ကိုအရင္မလိုးဘူးလား...” လို႔
ေၿပာလိုက္သည္။
“ နင္႔ေစာက္ပတ္ကိုလိုးမွာပါ လင္းလင္းေဆြရယ္..မပူပါနဲ႔.... မလိုးခင္အရင္ယက္လိုက္အံုးမယ္ ...”
“ အို....မယက္န ဲ႔ေတာ႔..က်မ လိုခ်င္လွၿပီ...လိုးမွာသာ လိုးပါေတာ႔ရွင္ ...”
ဦးအံ႔ဘြယ္က သူမ စကားကို နားမေထာင္ဘ ဲ ဖင္တံုးေတြ ၾကားက ၿပဴးထြက္ေနတဲ႔ေစာက္ပတ္ေဖါင္း
ေဖါင္းၾကီးကိုသူ႔လ်ာၾကီးန ဲ႔အၿပားလိုက္ယက္ေလေတာ႔သည္။
“ အား.....အား.....အ......ဆရာရယ္....ေစာက္ပတ္တအား ယားေနပါတယ္ဆိုမွ....”
ဦးအံ႔ဘြယ္ရဲ႕ ေစာက္ပတ္ယက္တဲ႔အသံေတြက တၿပတ္ၿပတ္နဲ႔ဆူညံေနသည္။
“ ေတာ္ၿပီ..မယက္န ဲ႔ေတာ႔..လိုးေပးပါေတာ႔....”
ဖင္ၾကီးေတြ ရမ္းခါလွဳပ္ရင္း လင္းလင္းေဆ ြက ေတာင္းဆိုေနေပမယ္႔ဦးအံ႔ဘြယ္က ဂရုမစိုက္ဘဲ ေစာက္ပတ္ကို
သဲၾကီးမ ဲၾကီး ဖိကာ ယက္ေနသည္။ လင္းလင္းေဆြက ေစာက္ပတ္ကိုမယက္ေတာ႔ဘ ဲ လိုးဖို႔ေတာင္းဆို
ေတာင္းခံေလေလ ဦးအံ႔ဘြယ္က ပိုၿပီးယက္ခ်င္ေလေလ ဘ ဲ ။
တဏွာစိတ္ေတြ အၿမင္႔ဆံုးကိုထၾကြေနၿပီၿဖစ္တဲ႔ဦးအံ႔ဘြယ္ဟာ ေစာက္ပတ္ကိုလ်ာၿပားၾကီးန ဲ႔ယက္
ေစာက္ေခါင္းထဲကိုလ်ာထိပ္န ဲ႔ထိုးေနရံုနဲ႔အားမရေတာ႔ဘဲ လင္းလင္းေဆြရ ဲ႕ စအိုေပါက္ေလးကိုပါ သူ႔လ်ာၾကီးနဲ႔
ထိုးကလိပါေတာ႔သည္။ လင္းလင္းေဆြမွာ ဖင္လိုးခံဘူးေပမယ္႔ဘယ္ေယာက်္ားကမွအခုလိုဖင္စအိုေပါက္ကို
မယက္ေပးဘူးလို႔အေတြ႔ထူးထူးမွာ နစ္ေမ်ာသာယာေနမိသည္။
“ အား...အား....အား.... အီး...အမေလး.......ဆရာရယ္...အို...ဘာေတြ လုပ္ေနတာလ ဲ.....”
ဖင္ေပါက္ေလးကိုအယက္ခံရေသာ လင္းလင္းေဆ ြသည္ေစာက္ပတ္မွက်င္တက္ေကာင္းလြန္းသ ြားရၿပီး
တခ်ီၿပီးသြားရသည္။
ဦးအံ႔ဘြယ္လည္း ေက်နပ္ေအာင္ယက္ေပးၿပီးတာမို႔ေစာက္ပတ္ႏွင္႔ဖင္ေပါက္ကေန ပါးစပ္ခ ြာလိုက္ၿပီး
ေစာက္ပတ္ကိုသူ႔လီးၾကီးန ဲ႔လိုးဖို႔ၿပင္ဆင္ေတာ႔သည္။ ဒစ္ၿပ ဲၾကီးသည္ထိပ္ေပါက္ေလးက အရည္ၾကည္ေတြ စို႔ထြက္
ယိုစီးေနသလို ေစာက္ပတ္ၾကီးွမွာဘ ဲ ကာမအေရၾကည္ေတြေရာ ဦးအံ႔ဘြယ္ဘာဂ်ာကိုင္ထားလို႔သူ႔သြားေရေတြေရာ
စိုစိုရႊဲေနသည္။ လီးဒစ္ၾကီးကိုဖိသြင္းလိုက္ေသာအခါ လင္းလင္းေဆြ လည္း သူမ ဖင္တံုးေတြကိုပိုၿပီး
ေထာင္ေပးလိုက္ရင္း လီးၾကီး ေစာက္ေခါင္းထဲ အ၀င္ကိုငံ႔လင္႔ေနသည္။
ဦးအံ႔ဘြယ္လိုးၿပီ။ ဖင္ေထာင္ရက္ပံုစံန ဲ႔သူ႔လီးၾကီး ေစာက္ပတ္ထဲ ၀င္ထြက္ေနတာကိုငံု႔ၾကည္႔ကာ လိုးရလို႔
စိတ္ပိုၾကြၿပီး ဖင္တံုးေတြကိုတဖန္းဖန္း ရိုက္ႏွက္ကာ ေကာ႔ေကာ႔ၿပီး လိုးပါေတာ႔သည္။
“ ေကာင္းလား..ေကာင္းလား ….. ” လုိ႔လဲ ပါးစပ္က ေမးေသးသည္။
လင္းလင္းေဆြလည္း “ ေကာင္းတယ္..ေကာင္းတယ္....လိုး...လုိး...” လို႔ၿပန္ေၿဖသည္။
ဦးအံ႔ဘြယ္ၾကံဳးသည္။ လိုးေဆာင္႔သည္။ တဖတ္ဖတ္တဖြတ္ဖြတ္နဲ႔တအားအား အသံေတြ အစံုဘဲ
ၾကားေနရသည္။ ဦးအံ႔ဘြယ္ရဲ႕ တရွဴးရွူး အသက္ရွဳသံၿပင္းၿပင္းေတြေရာ ..။
လင္းလင္းေဆြ အရွိန္တက္လာၿပီး တအီးအီးေအာ္ကာ ဦးအံ႔ဘြယ္ကို ၿမန္ၿမန္န ဲ႔ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင္႔ေပးဖို႔
ေၿပာလာေသာအခါ ဦးအံ႔ဘြယ္လဲ ရွိသမွ် အား အကုန္ထုတ္ကာ မနားတမ္း ေဆာင္႔ထည္႔ေတာ႔လင္းလင္းေဆြလဲ “
အမေလး.. အမေလး.... အီး.... ရွီး...” န ဲ႔တုန္တက္ခါရမ္းကာ “ ၿပီး” သြား ရေလ သည္။
ဦးအံ႔ဘြယ္လည္း လင္းလင္းေဆြ ၿပီးသ ြားတဲ႔အခ်ိန္ေစာက္ပတ္က ၾကြက္သားေတြကိုတအား ညွစ္လိုက္တာေၾကာင႔္
သူလည္း ဆက္မထိန္းႏိုင္ေတာ႔ဘ ဲ သုတ္ရည္ေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ထြက္ကုန္ၿပီး အထြဋ္အထိပ္ကို
တက္လွမ္းသြားရေတာ႔သည္။
ဦးအံ႔ဘြယ္လည္း စိတ္ေဆာင္လို႔သာ အခုလိုဒလၾကမ္း ဆြ ဲပစ္လိုက္ခဲ႔ေပမယ္႔အသက္အရ ြယ္က မငယ္ေတာ႔။
တကိုယ္လံုး ေခ ြ်းေတြ ရႊဲနစ္ကာ ေဟာဟဲ.. ေဟာဟဲ...နဲ႔ေမာဟိုက္ေန၏ ။
လင္းလင္းေဆြမွာလည္း သူမကို ၿပီးေအာင္ေကာင္းေအာင္လိုးေပးတဲ႔အတြက္ေက်နပ္ေနသည္။
....................။....................။....................
.
.
.
ကိုကိုေမာင္လည္း သူဖြက္ထားတဲ႔ပစၥည္းေတြကို ၿပန္ယူလို႔အဆင္ေၿပသြားသည္။
ေငြ လက္ထ ဲ ၿပန္ရွိတာနဲ႔ကိုကုိေမာင္လည္း ေခါင္းၿပန္ေထာင္လာသည္။ မိုးဆမ္းလည္း ကိုကိုေမာင္အဆင္ေၿပလို႔
လက္ဖ်ား ေငြသီး... လိုတာ အကုန္ရလို႔ေပ်ာ္မဆံုးဘူး ။
အသစ္ဖြင္႔တဲ႔ပလာဇာ ကုန္တုိက္ေတြမွာ မိုးဆမ္းကိုအၿမဲ ေတြ႔ႏိုင္သည္။
ဘာဘူသည္ကိုကိုေမာင္နဲ႔အတူတူအလုပ္တြဲလုပ္ေနလို႔မိုးဆမ္းနဲ႔နီးစပ္ေနသည္။ မိုးဆမ္းက ေငြ အခက္အခ ဲ
ရွိတံုးမို႔ဘာဘူ႔ဆီအကူေတာင္းရင္း ဘာဘူန ဲ႔ညိစြန္းခ ဲ႔တာ ၿဖစ္ေပမယ္႔ဘာဘူ႔လီးနဲ႔ဘာဘူ႔ကာမ
စပ္ယွက္တာေတြကိုေတာ႔ၾကိဳက္သြားခ ဲ႔လို႔ဘာဘူ႔ကို ၿပန္ကုန္းခ်င္တဲ႔စိတ္ေတြ ၀င္သည္။ ဘာဘူကလည္း
မိုးဆမ္းကိုကိုကိုေမာင္ရဲ႕ အလစ္မွာ ၿဖဳတ္လို႔ရရင္ၿဖဳတ္ခ်င္သည္။
ကိုကိုေမာင္သည္ေထာင္က ထြက္လာခါစ ေန႔တိုင္း ညတိုင္း ငတ္ခ ဲ႔သမွ် အတိုးခ်ကာ ေဆာ္ခဲ႔ေပမယ္႔
အခုရိုးအီသြားၿပီး သူ႔အလုပ္ေတြ ဖက္ကို စိတ္ေရာက္ေနသည္။ မိုးဆမ္းနဲ႔မၿဖဳတ္ၿဖစ္ဘူး ။
ကိုကိုေမာင္က လက္ထဲ ေငြရွိတာနဲ႔သူ႔ကိုေထာင္ထဲသြင္းၿပီး သူ႔မိန္းမ မိုးဆမ္းကိုသိမ္းပိုက္ခဲ႔တ ဲ႔ေနဒြန္းကိုလက္စား
ေခ်ခ်င္သည္။ ေနဒြန္းကိုအနာတရ ၿဖစ္ေအာင္လုပ္ဖို႔သူၾကံစည္ေတာ႔သည္။
ဘာဘူသည္ကိုကိုေမာင္ေနဒ ြန္းကိုလက္စားေခ်ဖို႔ကိစၥလုပ္ေပးသည္။ ကူညီသည္။
ဘာဘူ႔မွာက ဒုစရိုက္ေလာကသား တပည္႔တပန္းေတြ ရွိသည္။
ေထာင္ခါလို႔အၿပင္ကိုခဏေလးန ဲ႔ၿပန္ေရာက္လာတ ဲ႔တပည္႔တခ်ို႔က အလုပ္လုပ္ခ်င္လို႔ခဏခဏ လာလာ
အလုပ္ေတာင္းသည္။
ဘယ္သူ႔ကိုရိုက္ေပးရမလဲ.. ဘယ္သူ႔ကိုအေပ်ာက္ရွင္း ေပးရမလဲ ဆိုၿပီး...။
ဘာဘူရဲ႕ တပည္႔သံုးေယာက္က ေနဒြန္းကို၀ိုင္း ႏွိပ္ဖို႔တာ၀န္ယူေၾကာင္း ကိုကိုေမာင္႔ကိုအာမခံသည္။ ေနဒြန္းမွာ
ေသနတ္ရွိတဲ႔အေၾကာင္း ကိုကိုေမာင္သိသည္။ သို႔ေပမယ္႔ၿမိဳ႔ထ ဲ လူလည္ေခါင္ေန႔အခ်ိန္ၾကီးဆိုရင္ေနဒြန္းသည္
သူ႔တရားမ၀င္ေသနတ္ကိုသံုးရ ဲမည္မထင္ဘူး ။ ဘာဘူရဲ႕ တပည္႔ေထာင္ထြက္လူမိုက္သံုးေယာက္က ေနဒြန္း
သ ြားတတ္လာတတ္တဲ႔ေနရာေတြကို ေစာင္႔ၾကည္႔ထားၿပီး အကြက္အကြင္း ေကာင္းတ ဲ႔ေနရာမွာ ေစာင္႔ၿပီး
လုပ္ၾကံၾကမွာ ၿဖစ္သည္။
ေနဒြန္းသည္ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔အခ်ီၾကီး အလုပ္တခုကိုလုပ္လိုက္ၿပီး ေနာက္ကိုဥပေဒနဲ႔မကင္းတာေတ ြကို
မလုပ္ေတာ႔ဘဲ ေကာင္းေရာင္း ေကာင္း၀ယ္ဘဲ လုပ္ေတာ႔မည္လို႔စဥ္းစားေနသည္။
ယခုေတာင္သူ႔မွာ ရင္းထားတဲ႔စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနၿပီ။
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔အပ ြၾကံလိုက္ခ်င္ေသးသည္။
သက္ဆိုင္ရာ ဌာနေတ ြက လူၾကီးေတြကိုေင ြသံုးၿပီး ေပါင္းသင္းထားခ ဲ႔လို႔ပိုင္သင္႔သေလာက္ပိုင္သည္။
ဒီတခ်ီေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ပံုေအာလိုက္မည္လို႔စဥ္းစားေနတာ ..။
ေနဒြန္းသည္စင္သီယာၿမိဳႈင္ကိုသူ႔ေမာင္ကိစၥကူညီေပးၿပီးအရယူခဲ႔သလိုမိုးဆမ္းကိုလည္း ေငြနဲ႔ေေပါက္ၿပီး
အရယူခဲ႔သည္။ အခုလဲ အကြက္ေကာင္းေလးတခုထပ္ေတြ႔သည္။ ကံဆိုးလ ြန္းလို႔ဒုကၡေတြ ပင္လယ္ေ၀ေနရတဲ႔
သီရိခ်ိဳ ဆိုတဲ႔မိန္းကေလး တေယာက္ကိုသူမ်က္စိက်သည္။
သီရိခ်ိဳ သည္အေမကလည္း ေရာဂါသည္..အေဖကလည္း ေန႔စားအလုပ္သမား.. ေနစရာ အိမ္မရွိ.. စားစရာ မရွိ...
အခက္အခဲေတြကိုမေၿဖရွင္းႏိုင္ၿဖစ္ေနသည္။ သို႔ေပမယ္႔သီရီခ်ိဳသည္ႏြမ္းပါးတ ဲ႔အ၀တ္အစားေတြ ေၾကာင္႔နဲ႔..
အလွမၿပင္ႏိုင္တဲ႔အတြက္စုတ္ၿပတ္ၿပတ္ၿဖစ္ေနေပမယ္႔ရုပ္ရည္သန္႔ၿပန္႔ၿပီး ကုိယ္လံုးေလးက စြ ဲမက္စရာေလး ..။
လတ္တေလာ သူစားသံုးေနတ ဲ႔ေႏြရြက္၀ါ က သြက္လက္ခ်က္ခ်ာၿပီး လုပ္တတ္ကိုင္တတ္လို႔သူ႔အလုပ္ေတြမွာ
ေနဒြန္း စမ္းသံုးၾကည္႔သည္။ ေႏြရြက္၀ါသည္သူ႔အေပၚမွာ သစၥာလ ဲ ရွိသည္လို႔သူထင္လို႔ေႏ ြရြက္၀ါကိုအလုပ္ေတြ
လုပ္ခိုင္းေနသည္။ လတ္တေလာ ေနဒြန္းမွာ ေစာ္မရွိဘူး ..။
သီရိခ်ိဳကိုေငြနဲ႔ေပါက္ၿပီး ရယူဖို႔ေနဒြန္း ၾကံစည္ေတာ႔သည္။
သူတြက္ဆထားတ ဲ႔အတိုင္း သီရိခ်ိဳ ဆိုတ ဲ႔မိန္းကေလးကလည္း မိသားစုအဆင္ေၿပေရးအတြက္သူမကိုယ္ခႏၵာကို
ေနဒြန္း လက္ကို၀ကြက္အပ္ဖို႔သေဘာတူလိုက္သည္။ ေနဒြန္းကလည္း ပစၥည္း အသစ္ေလး စားသံုးရမွာမို႔သြားၾကီး
ၿဖီးကာ သီရိခ်ိဳ အတြက္အကုန္အက် ခံသည္။ သံုးသည္။ အခ်ိန္ကုန္လူပင္ပန္းခံသည္။
ေႏြရြက္၀ါ ဖုန္းဆက္လာသည္။ ပစၥည္း အ၀ယ္ရွိသည္။ အမ်ားၾကီး လိုခ်င္သည္...တ ဲ႔။ ေနဒြန္း သူ႔လူယံု
ေသာ္တာမိုးကိုေခၚေမးသည္။ ၀ယ္လက္ေတြ လိုခ်င္တဲ႔ပမာဏ ေပးႏိုင္မလား..ဆိုတာ ။
ေနဒြန္းသည္ပုဇြန္ေတာင္ေခ်ာင္း နေဘးမွာ စက္ေလွေတြ လ ြန္းတင္တဲ႔အလုပ္ဗန္းၿပထားၿပီး ရာဘ စိတ္ၾကြေဆးေတြ
ထုတ္လုပ္ေနခ ဲ႔တာ ၾကာၿပီ။ ရာဘစိတ္ၾကြေဆးၿပား ထုတ္လုပ္ဖို႔က ေနရာက်ယ္က်ယ္မလို။ကုန္ၾကမ္း ရဖို႔ဘဲ လိုသည္
။
ေသာ္တာမိုးက ၀ယ္လက္အလိုရွိသေလာက္သူတို႔ေပးႏိုင္သည္လို႔ၿပန္ေၿဖလို႔ေနဒြန္း အရမ္းေပ်ာ္သြားသည္။
ေႏြရြက္၀ါ က တဆင္႔၀ယ္လက္ေတြကိုရႏိုင္တ ဲ႔အေၾကာင္း အေၾကာင္းၿပန္လိုက္သည္။
အင္း..ဒီလုပ္ငန္းေတြကိုအၿပီးအပိုင္စြန္႔လႊတ္ႏိုင္ေတာ႔မယ္ ..။
သီရိခ်ိဳ ဆိုတဲ႔အရိုးခံေကာင္မေလးကိုတရား၀င္လက္ထပ္မယ္။ ေအးေအးေဆးေဆး ကေလာလို ၿပင္ဦးလြင္လို
ေနရာမွာ ေနေတာ႔မယ္လို႔ေနဒြန္း စိတ္ကူးနဲ႔ေပ်ာ္ေနသည္။
သူပိုင္ထရပ္ကားေတြထဲက တစီးကိုပုဇြန္ေတာင္က သူ႔စက္ရံု၀င္းထ ဲမွာ ပစၥည္းေတြ တင္ခိုင္းလိုက္သည္။ ေႏ ြရြက္၀ါ
ကိုတာ၀န္ေပးလိုက္သည္။ အေၾကာင္းေၾကာင္း ေၾကာင္႔တခုခုအတားအဆီး ရွိခဲ႔မယ္ဆိုရင္ေႏြရြက္၀ါလို
သြက္လက္ခ်က္ခ်ာတဲ႔မိန္းမေခ်ာေလး တေယာက္က ၿဖစ္တ ဲ႔နည္းန ဲ႔ညွိပစ္လိုက္ႏိုင္မည္မဟုတ္လား ။
သီရိခ်ိဳနဲ႔ဒီေန႔ေတြ႔မည္။ သီရိခ်ိဳ ရဲ႕ မိသားစုကိစၥအ၀၀ကိုသူတာ၀န္ယူေၿဖရွင္းေပးခဲ႔ၿပီမို႔ဒီကေန႔သီရိခ်ိဳ သူ႔ဆီကို
လာမည္။ ေနဒြန္း ၿပံဳးလိုက္သည္။ အင္း..သူကေလးက ေတာသူအသားညိဳညိဳေပမယ္႔ေပါင္တန္ရွည္သည္။
ေရႊဘိုမင္းၾကိဳက္... ေနဒြန္းအၾကိဳက္ ..။ ရင္ေတြ တင္ေတြကလည္း ဖြံ႔သည္။ ၿဖိဳးသည္။ အခ်ိဳးက်သည္။
အာဟား....ဒီေန႔ေတာ႔ ….. ။
စတားစစ္တီးက သူ႔ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းမွာ ေနဒြန္း ရွိေနသည္။ သည္ကြန္ဒိုကိုသီရိခ်ိဳကိုခ်ိန္းထားတာ ။
ကားလႊတ္ၾကိဳမည္ဆိုတာကိုေကာင္မေလးက လက္မခံဘူး..။ သူမဖါသာ လာမည္တဲ႔။ အင္း...သမီး လိမၼာေလး
..ပါ..။ မိဘအတြက္မိသားစုအတြက္ကိုယ္ကိုစ ြန္႔တဲ႔သူရဲေကာင္းမေလး ..။ စားရေသာက္ရ အံုးမည္ . .။
ေကာင္းေလစြ..ေကာင္းေလစ ြ....။
တစ္တစ္တစ္..တစ္တစ္တစ္.....။
ဖုန္းၿမည္လာသည္။
ေသာ္တာမိုး ေခၚေနတာ..။ စက္ရံုတာ၀န္ခံ...။
“ ေဟး...ေသာ္တာမိုး... ဘာထူးလဲ...”
“ ဆရာ.... အေရးၾကီးလို႔ဆရာ စက္ရံုကို ခဏ လာႏိုင္မလား.... ၿပစရာ ေၿပာစရာ ရွိလို႔...”
“ ဟာ...မင္းကလဲ.. ငါက ဘာေၾကာင္႔လာရမွာလဲ.. ငါ ဘယ္တံုးက လာဘူးလို႔လဲ..”
“ မဟုတ္ဘူး..ဆရာ.. ဖုန္းနဲ႔ေၿပာလို႔မေကာင္းဘူး.. ဆရာကိုယ္တိုင္လဲ လာၾကည္႔မွ ၿဖစ္မယ္.. လာခဲ႔လိုက္ပါ...”
ေသာ္တာမိုးက မ်က္ႏွာလႊဲထားလို႔ရတဲ လူယံုတပည္႔ရင္း ..။ သူတကယ္လိုလို႔အေရးၾကီးလို႔ေခၚတာဘ ဲ ၿဖစ္မည္။
“ အိုေကေလ ..ငါ လာခဲ႔မယ္... ေႏြရြက္၀ါ ေကာ အဲ႔မွာ ေရာက္ေနၿပီလား...”
“ ေရာက္ေနၿပီ...ဆရာ... သူနဲ႔ေၿပာမလား...”
“ မေၿပာေတာ႔ဘူး.... ငါ လာခဲ႔မယ္....”
အင္း..ဒီတခါ ေဆာ္တာက ေရလည္မ်ားတယ္ဆိုေတာ႔တခုခုအေရးၾကီးလို႔ေခၚတာဘဲ ေနမယ္..။
ခ်က္ခ်င္း တိုက္ေပၚက ဆင္းၿပီး သူ႔ကားန ဲ႔ပုဇြန္ေတာင္က စက္ရံုကိုဦးတည္လိုက္သည္။
ဘရိန္း ( ေခၚ ) ေအာင္သာဆန္း
မ်ိဳးသိန္းထြန္း ( ေခၚ )ၾကံ႔ၾကီး
စိုး၀င္းထ ြဋ္ ( ေခၚ) ကုလားဒိန္
ဘာဘူရဲ႕ တပည္႔သံုးေယာက္ ..။
ေထာင္ထ ြက္လူမိုက္ေတြ ...။
ဒီေန႔သူတို႔သံုးေယာက္သည္စတားစစ္တီး ကြန္ဒိုတိုက္ေတြဆီကို၀င္တဲ႔ဂိတ္ေပါက္နားက ကားထဲမွာ
ထိုင္ေနၾကသည္ ။ ေန႔တိုင္း အၿပင္ထြက္ေလ႔ရွိတ ဲ႔ေနဒြန္း ကိုေစာင္႔ေနတာ ။ ဒီေန႔ေတာ႔ေနဒြန္းကိုအၿပတ္
ေဆာ္ပစ္မည္လို႔သူတို႔ၿပင္ဆင္ထားေနသည္။ သူတို႔သည္ေနဒြန္းကိုေစာင္႔ၾကည္႔ေနတာ တပတ္ေလာက္ရွိေနၿပီ။
တိုယိုတာ ပရိုေဘာက္စေတရွင္၀က္ဂြန္းကား အၿဖဴေရာင္ထဲမွာ ထိုင္ေနၾက ၿပီး ဂိတ္ေပါက္က
ထြက္လာတဲ႔ကားေတြကိုေစာင္႔ၾကည္႔ေနတာ ။
“ ဘရိန္း.... ဒီေန႔ဒီဘဲၾကီးကို ၿဖ ဲမွာ ေသခ်ာလား... ဆရာဘာဘူက အိုေကတယ္တ ဲ႔လား...”
“ ေသခ်ာတယ္..ၾကံ႔ၾကီးရာ....ဘာလဲ..မင္းက စိတ္မရွည္ေတာ႔ဘူးလား....ဒီေန႔လူၿပတ္တဲ႔တေနရာရာ
ေရာက္ရင္ဒီဘဲၾကီးကို ဒို႔ၿဖ ဲၾကမယ္...”
“ အေသလ်ာ႔ပလိုက္ရင္ၿပီးေရာ.. ရွဳပ္ေနတယ္ ...”
“ ကုလားဒိန္ရာ..ဆႏၵသိပ္ေစာပါန ဲ႔.. ဟားဟား....လုပ္ရမွာပါ...လက္ၿမန္ဖို႔ေတာ႔အေရးၾကီးတယ္ေနာ.. ဒီဘဲၾကီးက
ေသနတ္ပါခ်င္ပါမွာ...”
ထိုအခိုက္ေနဒြန္းရဲ႕ ကား ဂိတ္ထဲက ထြက္လာတာကိုသူတို႔ေတြ႔လိုက္ရသည္။
“ ေၿပာရင္းဆိုရင္း ဘဲၾကီး ထြက္လာၿပီ...ၾကံ႔ၾကီး..လိုက္..လိုက္..န ဲနဲခြာလိုက္...”
“ လ်ာမရွည္ပါန ဲ႔ကုလားဒိန္ရာ...ငါ နားလည္ပါတယ္ ...
ပုဇြန္ေတာင္ငမိုးရိပ္ေခ်ာင္း ေဘးက သူ႔ၿခံ၀င္းၾကီးထ ဲကိုေရာက္ေသာအခါ ဂိုေဒါင္ၾကီး အေရွ႔မွာ ရပ္ထားတ ဲ႔ထရပ္ကား
ကိုေတြ႔ရသည္။
ဂိုေဒါင္ၾကီး အေပါက္၀မွာ သူကားကို ရပ္လိုက္သည္။ လူရိပ္လူေယာင္မၿမင္ဘူး..။ အေရးၾကီးတယ္ဆိုတ ဲ႔
ေသာ္တာမိုး ဘယ္မွာ ေရာက္ေနလဲ..။ ေႏြရြက္၀ါကိုလည္း မၿမင္ဘူး ။ ကားေပၚက ဆင္းလိုက္ၿပီး ဂိုေဒါင္ၾကီး ထဲကိုသူ
၀င္သည္။
ေမွာင္မ ဲ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ဘယ္သူမွမရွိဘူး ..။
“ ေသာ္တာမိုး.. ေသာ္တာမိုး......”
သူေခၚၾကည္႔သည္။ ဘယ္သူမွမထူးဘူး ..။ ထရပ္ကားဆီကိုသူေလ်ာက္သ ြားလိုက္ၿပီး အေနာက္ဖက္က တံခါးကို
ဖြင္႔ၾကည္႔လိုက္သည္။ အိုး.... ပစၥည္းေတြ တင္ထားၿပီးၿပီဘဲ...။ ၿမန္မာေငြ ကုေဋေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား တန္မယ္႔ရာဘ
စိတ္ၾကြေဆးေတ ြ ပုန္းလိုက္ ..စီကာ တင္ထားသည္။
ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးၾကည္႔လိုက္ၿပီး ဒီေလာက္အဖိုးတန္တာေတြကိုဘာလို႔မ်ား လူေစာင္႔မရွိဘဲ
ထားထားပါလိမ္႔လို႔ေသာ္တာမိုးနဲ႔ေႏ ြရြက္၀ါတို႔ကိုသူအၿပစ္တင္မိသည္။ ကား အေနာက္ခန္းက ဆင္းဖို႔
လုပ္တဲ႔အခ်ိန္သူ႔ကိုကားေအာက္ကေန ကာဘိုင္.. အမ္၁၆ ေသနတ္ေတြနဲ႔ခ်ိန္ထားတ ဲ႔ရ ဲေတြ တၿပံဳၾကီးကိုသူ
ေတြ႔လိုက္ရသည္။
“ ဟား....ညစ္ၿပီ....”
သူ႔ပုခံုးစလ ြယ္အိတ္ထဲမွာ သူကိုင္ေနက် ၉မမ ပစၥတိုလ္က ရွိေနသည္။ ရာဘေဆးၿပားေတြကလည္း ပံုးေတြနဲ႔
ကားအၿပည္႔နဲ႔။ သူႏွစ္ၾကီး ၿပီလို႔ေနဒြန္း သိလိုက္သည္။
ရ ဲေတြက သူ႔ကိုရွာေဖြသည္။ ေသနတ္ကိုေတြ႔သ ြားသည္။ ေသနတ္ကိုေတြ႔ေတာ႔ရဲေတြ ေသြးရူးေသြးတန္း ၿဖစ္ၿပီ။
လန္႔ဖ်န္႔ၿပီး သူ႔ကိုေသနတ္န ဲ႔ခ်ိန္သူက ခ်ိန္သည္။ သူ႔ကိုလက္ထိပ္ခတ္လိုက္ၾကသည္။
ေနဒြန္းကား အေနာက္က ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ခ ဲ႔ၾကတဲ႔ၾကံ႔ၾကီး.. ဘရိန္းနဲ႔ကုလားဒိန္တို႔သံးုေယာက္လည္း
ေနဒြန္းရ ဲ႕ကား ၿခံၾကီးထဲကို ၀င္သ ြားေတာ႔သူတို႔ကးကို ၿခံေပါက္၀မွာ ရပ္ခဲ႔ၿပီး သူတို႔ပါလာတဲ႔ဓါးရွည္ေတြ ရဲဒင္းေတ ြ
ကိုင္ေဆာင္ၿပီး ၿခံထဲကို၀င္လိုက္ၾကသည္။
ေနဒြန္းကိုေတြ႔တာန ဲ႔စကားေမး မေနဘဲ ၀င္ခုတ္ၾကမွာ......။
ရပ္ထားတ ဲ႔ထရပ္ကားၾကီး အနားကိုလည္း ေရာက္ေရာ အၿပာေရာင္ယူနီေဖါင္း ၀တ္ရ ဲေတြကို ၿဗံဳးကနဲ
ေတြ႔လိုက္ရသည္။
“ ေဟ႔ ..... ရပ္.... လက္ထဲက လက္နက္ေတြ ခ်လိုက္....
ေသနတ္မ်ိဳးစံုန ဲ႔၀ိုင္းခ်ိန္ထားတဲ႔ရဲမ်ားက သူတို႔ကိုေၿမၾကီးေပၚမွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ခိုင္းၿပီး လက္ထိပ္ေတြ
ခတ္လိုက္ၾကသည္။
ဖူဆန္း တရုတ္ဘံုေက်ာင္း စားေသာက္ဆိုင္ထဲက တခုေသာ စားပြ ဲတလံုးမွာ ကိုကိုေမာင္ထိုင္ေနသည္။
ကိုကိုေမာင္ဘီယာေသာက္ရင္း ထိုင္ေနသည္။ သူ႔စားပ ြဲေပၚမွာ ဘီယာပုလင္းန ဲ႔ဖန္ခြက္... ဖုန္းတလံုး ရွိေနသည္။
မၾကာခင္ဘာဘူ႔လူေတြက သူ႔ရန္သူေနဒြန္းကိုေလ်ာ႔ၿပီးၿပီလို႔သူ႔ဆီကိုဖုန္းဆက္ၾကလိမ္႔မည္။ သူတို႔ဖုန္းအေခၚကို
သူေစာင္႔ေနသည္။
မိုးဆမ္းကေတာ႔ေရွာ႔ပင္ထ ြက္မည္ဆိုၿပီး မနက္ထဲက သူ႔သူငယ္ခ်င္း တေယာက္န ဲ႔လိုက္သြားသည္။ ေနဒြန္း ကို
ေလ်ာ႔လိုက္ပါ လို႔ကိုကိုေမာင္မခိုင္းဘူး.. မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ဆံုးမလိုက္ပါ လို႔ဘ ဲ ဘာဘူက တဆင္႔
သ ြားလုပ္ေပးမယ္႔လူမိုက္သံုးေယာက္ကိုေၿပာခိုင္းတာ ..။ သူတို႔ရိုက္ရင္း ထိုးရင္း လက္လြန္သြားရင္ေတာ႔လည္း
မတတ္ႏိုင္ဘူးေပါ႔ ..။
ဘဲကင္တဖတ္ကိုတူန ဲ႔ညွပ္ၿပီး စားသည္။ အင္း..ေနဒြန္း.. ေနဒြန္း.... ဒီေန႔ေတာ႔မင္း ခံရတဲ႔အလွည္႔ေပါ႔ကြာ...။ သူ
ဘီယာ သံုးပုလင္းနဲ႔ဘဲကင္တၿခမ္း ကုန္သည္အထိဖုန္း မေခၚေသးဘူး ။ ဘာဘူရဲ႕ လူေတြကိုေတာ႔သူစိတ္ခ်သည္။
ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္စားေသာက္ဆိုင္ထ ဲ ၀င္ခုတ္သတ္ခ ဲ႔တဲ႔ေကာင္ရယ္.. ယဥ္ထိန္းရဲက ေင ြညွစ္လို႔ယဥ္ထိန္းရဲကို
ဓါးန ဲ႔ဆင္းပိုင္းတ ဲ႔စပယ္ယာ လုပ္ခဲ႔တ ဲ႔ေကာင္ရယ္... ဓါးၿပ၀င္တိုက္ရင္း အိမ္ရွင္ရဲ႕ မိန္းမနဲ႔သမီးကိုပါ မုဒိန္းက်င္႔ခဲ႔တ ဲ႔
ေကာင္ရယ္...။
တကယ္႔ကိုလက္ရဲဇက္ရဲ ငါမႏိုင္မသားေတြ ေလ ..။
....................။....................။....................
.
.
.
ေထာင္ၿပဴးေနတဲ႔အစိေလးကိုလ်ာန ဲ႔ဖိဖိယက္ေပးေတာ႔မိုးဆမ္းရဲ႕ ေအာ္သံေတြက က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္
ထြက္လာသည္။
အသားက ၿဖဴဆြတ္လြန္းေတာ႔ေစာက္ဖုတ္ႏွဳတ္ခမ္းသားေတ ြက ပန္းႏုေရာင္ထေနၾကၿပီး အတြင္းသား ေတြက
ရ ဲတြတ္ေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ကိုေကာင္းေကာင္း ယက္ေပးေနရင္းက ဖင္ေပါက္နီနီေလးဆီကို ေရ ြ႔သြားသည္။
ဖင္ေပါက္ေလးကိုလ်ာထိပ္န ဲ႔ထိုးထိုးေပေတာ႔မိုးဆမ္း ထြန္႔ထြန္႔လူးေနရသည္။
“ အိုး....ရွီး.. ဘာဘူ..... ဘယ္ေတြကိုယက္ေနတာဘဲကြာ... အာ.....အိ.......ဟဟဟ....”
ဖင္တံုး ၿဖဴၿဖဴၾကီးေတြ ရမ္းခါေနသည္။ တံုခါေနသည္။ ႏို႔ၾကီးေတ ြ ေရာ....။
စအုိေပါက္ထဲကိုလ်ာထိပ္နဲ႔ဖိဖိထိုးေပးသည္။
“ အိုး..ဟိုး..အားပါး......အ......အ......အ.....ရွီး......ရွီး.......”
မိုးဆမ္း ေရေရလည္လည္ထိေနသည္။ ၿပီးတာလဲ ႏွစ္ခါ ရွိၿပီ ...။
ဘာဘူသည္တကယ္႔ကိုအမွဳတ္ေကာင္းတဲ႔ေကာင္ ..။
“ ဘာဘူ..”
“ အင္... ဘာလဲ...”
“ ဘာဘူ.. ယူ႔လီးၾကီးကိုလည္း ဒို႔စုတ္ခ်င္တယ္.... ”
မိုးဆမ္းက မခို႔တရို႔နဲ႔မ်က္လံုးေလး ေထာင္႔ကပ္ကာ ၾကည္႔လိုက္ၿပီး ေၿပာသည္။
ဘာဘူကလဲ ေစာက္ဖုတ္ယက္ခ်င္မိုးဆမ္းကလဲ လီးစုတ္ခ်င္ဆိုေတာ႔စစ္စတီႏိုင္း ပံုစံန ဲ႔တခ်ိန္ထဲမွာ စုတ္ၾက
ယက္ၾကသည္။ ဘာဘူသည္ေစာက္ဖုတ္ကိုေရာ စအိုေပါက္ကိုေရာ လ်ာန ဲ႔ကလိေပး
သည္။ မိုးဆမ္းရဲ႕ ပုေလြက ထိမိလြန္းအားၾကီးလို႔ဘာဘူတကုိယ္လံုး တုန္ခါၿပီး သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထြက္ခါနီး
ၿဖစ္လာရလို႔မိုးဆမ္းရ ဲ႕ ပါးစပ္ထဲက သူ႔လီးကိုဆ ြ ဲထုတ္လိုက္ရသည္။
“ လိုးၾကစို႔..မိုးဆမ္း ..”
မိုးဆမ္း က “ ေသးသြားေပါက္လိုက္အံုးမယ္ ..” လို႔ေၿပာၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းဆီကို ေလ်ာက္သြားသည္။
ဘာဘူက ဖုန္းကိုေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။
.
.
.
ကိုကိုေမာင္ေစာင္႔ရင္း စိတ္မရွည္ေတာ႔ ..။
ဘာဘူ႔ဆီက ရထားတ ဲ႔လူမိုက္သံုးေယာက္ရဲ႕ ဟန္းဖုန္းနံပါတ္ေတြထဲက နံပါတ္တခုကိုေခၚၾကည္႔လိုက္သည္။
တဖက္က ဖုန္းကိုင္လိုက္တာန ဲ႔..“ အခုေၿပာတာ ဘယ္သူလဲ..” လို႔ေမးသည္။ ေလသံက ခပ္မာမာ ..။ ၾကံ႔ၾကီး
ဆိုတဲ႔ေကာင္ၿဖစ္မည္။ တေလာကလံုး သူေကြ်းတာကို စားေနတယ္မ်ား ထင္ေနသလား မသိဘူး..။ ၾကံ႔ၾကီး သည္
ေတာ္ေတာ္႔ကိုေမာက္မာတဲ႔ေကာင္ ..။ အလကား ၾကံ႔ဖြတ္က်ား..။
“ ငါ ဘာဘူရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းပါ.. မင္းတို႔အလုပ္အဆင္ေၿပလား... သိခ်င္လို႔...”
“ ဘာအလုပ္လ ဲ.. ခင္ဗ်ား ဘယ္သူလ ဲ....”
“ ငါ ဘယ္သူလဲ ဆိုတာ အေရးမၾကီးပါဘူး.. မင္းတို႔ကိုဘာဘူက တဆင္႔ခိုင္းထားတဲ႔အလုပ္ဘယ္လိုလ ဲ သိခ်င္လို႔...
ေနဒြန္းကိစၥ.....”
“ ခင္ဗ်ား.... ဘယ္သူလ ဲ...”
ကိုကိုေမာင္ဖုန္းပိတ္လိုက္သည္။ ဟြန္း... ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ ...။ဘာေကာင္ေတြလဲ...။
ဘယ္သူလဲ ဘဲ စြတ္ေမးေနတယ္ ..။
တီတုတီတုနဲ႔သူ႔ဖုန္း ၿမည္လာသည္။
ဟာ... ဟို ၾကံ႔ဖြတ္ေကာင္ၿပန္ေခၚတာပါလား ..။
“ ေဟ႔. .ၾကံ႔ၾကီး....လား...”
“ ၾကံ႔ၾကီး မဟုတ္ဘူး.... ငါက ေၿပသိန္း... ဒုစရိုက္ႏွိမ္နင္းေရး ဌာနခ ြဲက ဒုရဲအုပ္ ...”
“ ဘာ.....”
“ ေအး ..ေနဒ ြန္းေရာ. .ၾကံ႔ၾကီးတို႔ေကာ အထဲ ေရာက္ေနၿပီ.. မင္းဘ ဲ က်န္ေတာ႔တယ္.. မင္း ဘယ္မွာလ ဲ”
ဟာ... ေစာၿမသႏၱာ...ဘ ဲ......။
ဖုန္း ပိတ္လိုက္သည္။
“ ...အကိုၾကီး... တဆိတ္ေလာက္ ......”
သည္အခ်ိန္မွာ သူ႔ပုခံုးကိုအေနာက္က လာတို႔လို႔လွည္႔ၾကည္႔လိုက္သည္။
ဟာ.... ရ ဲေတြ...။
“ ဘာ.. ဘာကိစၥလ ဲ.....”“ ဟိုမွာ ရပ္ထားတဲ႔ဟြန္ဒါဖစ္အၿဖဴေလး က အကိုၾကီးရ ဲ႕ ကားလား ..”
“ဟုတ္ပါတယ္ ..”
ကားမရပ္ရတဲ႔ေနရာမွာ ရပ္တာလဲ မဟုတ္ဘူး ..။ ဘာလို႔လာေမးပါလိမ္႔ ..။ သူတို႔က ယဥ္ထိန္းရဲ ေတြလည္း မဟုတ္
...။
“ ဘာၿဖစ္လို႔လဲ...”
“ က်ေနာ္တို႔.. အကိုၾကီးရ ဲ႕ ကားကိုရွာေဖ ြ စစ္ေဆးခ်င္လို႔ပါ....”
“ ဘာ..ဘာလို႔လဲ.. ငါက ဘာလုပ္မိလို႔လ ဲ...”
“ က်ေနာ္တို႔ကိုတံခါး ဖြင္႔ေပးပါ....”
ရ ဲေတြ သူ႔ကားကိုရွာေဖြတဲ႔အခါ ကားေနာက္ခန္းထဲက စိတ္ၾကြေဆးေတ ြ အထုပ္ၾကီး တထုပ္ေတြ႔သ ြားသည္။
“ ဟာ..ဒါ..ဒါ.... က်ဳပ္ဟာ မဟုတ္ဘူး.. မသိဘူး.... မသိဘူး... ဒါ ဘယ္က ေရာက္ေနတာလ ဲ.. ဟာ...ဒုကၡပါဘဲ
က်ဳပ္မလုပ္ဘူး...”
“ ကဲ..ခင္ဗ်ား..စခန္း လိုက္ခဲ႔...”
“ ဟာ..ဘာလို႔လိုက္ရမွာလဲ...”
“ စခန္းေရာက္မွ ရွင္းဗ်ာ..... ေဟ႔...သူ႔ကိုလက္ထိပ္ခတ္လိုက္ ...”
ကိုကိုေမာင္လက္ထိပ္တန္းလန္းန ဲ႔ရ ဲေတြ ေခၚေဆာင္ရာကိုပါသြားရၿပီ ..။
ေႏြရြက္၀ါ ( သို႔ ) ဒုရဲအုပ္လင္းလင္းေဆြ သည္ေနဒြန္းကို ေဆးၿပားအထုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ထိုးေကြ်းလိုက္လို႔
ေနဒြန္း ေထာင္ထဲ ေရာက္သ ြားသည္။ ေဆးၿပာေတြ အမ်ားၾကီးကိုလင္းလင္းေဆြ သည္ရဲမွဴး ဦးအံ႔ဘြယ္နဲ႔အတူ
ေၿဖာင္လိုက္သလိုေနဒြန္းရ ဲ႕ က ြန္ဒုိေသာ႔က သူမဆီမွာ ရွိတာေၾကာင္႔ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းရဲ႕ အိပ္ခန္းထဲမွာ ထားတဲ႔
ေငြေတ ြလည္း ရလိုက္သည္။
ေနဒြန္းကိုရ ဲေတြ ဖမ္းသြားအၿပီး လင္းလင္းေဆြသည္ေနဒြန္းရ ဲ႕ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းကိုခ်က္ခ်င္း ေၿပးသြားလိုက္သည္။
၀မ္းသာလံုး ဆ႔ေနတယ ို ္လို႔ေခၚမလား ..။ လင္းလင္းေဆ ြ ေၿခလွမ္းေတြ သြက္ေနသည္။ ေနဒြန္းကိုသူ႔စိတ္ၾကိဳက္
လိုတာ အားလံုး ေပးခဲ႔ရတာေတြ အခုေတာ႔တန္ဖိုးရွိၿပီေပါ႔။
ဦးအံ႔ဘြယ္ကိုလည္း ေ၀စားမွ်စား ခြ ဲေ၀ေပးလို႔ဦးအံ႔ဘြယ္ရဲ႕ အကာအက ြယ္ကိုရလို႔လင္းလင္းေဆြ အစစ
အိုေကသည္။
ေနဒြန္းရ ဲ႕ အိပ္ခန္းထ ဲမွာ ေမြ႔ရာေအာက္ထဲမွာ ညီညီေလး စီခင္းထားတ ဲ႔အစိမ္းေရာင္အေမရိကန္
ေဒၚလာေင ြထုပ္ေတြကိုေငးၾကည္႔ရင္း..“ ငါေတာ႔ခ်မ္းသာၿပီ....”လို႔တိုးတိုးေလး ေရရြတ္သည္။
“ တင္း... ေတာင္...”
အခန္းတံခါး လွ်ပ္စစ္ေခါင္းေလာင္းသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။
“ ဟင္..ဘာ... ဘာမ်ားလ ဲ...”
လင္းလင္းေဆြသည္မဟုတ္တာ လုပ္ထားလို႔စိတ္မလံုဘူး..။ ေနဒြန္းမ်ား ၿပန္လြတ္လာေလသလား ..
လို႔ထိတ္ကန ဲ စိတ္ပူသြားသည္။
ေခ်ာင္းၾကည္႔တဲ႔အေပါက္ေလးက ေခ်ာင္းၾကည္႔လိုက္ေတာ႔မိန္းကေလး တေယာက္ကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။
တံခါးဖြင္႔လိုက္သည္။ မိန္းကေလးသည္ငိုထားတဲ႔မ်က္လံုးေတြနဲ႔ၾကိဳးစား အားတင္းၿပီး ၿပံဳးတဲ႔အၿပံဳး..
တနည္းအားၿဖင္႔ဟန္ေဆာင္တဲ႔အၿပံဳးေလးန ဲ႔..” ဦးေနဒ ြန္း ရွိပါလား ” လို႔ေမးသည္။ သူမေဘး ၾကမ္းၿပင္မွာ
လက္ဆြ ဲအိတ္ႏြမ္းႏြမ္း စုတ္စုတ္ေလး တလံုးလ ဲ ခ်ထားသည္။
“ ဘာကိစၥလ ဲ...”
“ သူေခၚထားလို႔ပါ...”
“ မင္း က...”
“ က်မနံမည္သီရိခ်ိဳ ပါ...”
ေအာ္... နံမည္သိရေတာ႔သေဘာေပါက္သြားၿပီ။
လင္းလင္းေဆြ ေနဒြန္း ဘာေတြ လုပ္ေနသလဲ ဆိုတာ အၿမဲ ေစာင္႔ၾကည္႔ေနခဲ႔တာပါ ..။ သီရိခ်ိဳ ကိစၥကိုလင္းလင္းေဆြ
သိထားသည္။
“ မိန္းကေလး ..မင္း ကံေကာင္းဖို႔ျဖစ္တာဘ ဲ.. ဦးေနဒ ြန္း တေယာက္ခရီးရွည္တခုကိုထြက္သြားေလ ရဲ႕...
အနည္းဆံုး ဆယ္ႏွစ္ဘဲ.. ၿပန္လာခ်င္မွေတာင္လာမွာ.. ဒီေတာ႔.. မင္းလဲ သ ြားလိုရ သြားေပေတာ႔..”
“ရွင္....အမ..... အမ....မေနာက္နဲ႔ေနာ္... တကယ္ေၿပာေနတာလား ...”
“ ေအာ္..ခက္ေတာ႔တာဘ ဲ... ကဲကဲ...ခဏေစာင္႔..”
လင္းလင္းေဆြ တိုက္ခန္းထဲ ၿပန၀င္ ္ခ ဲ႔ၿပီး ေနဒြန္းရ ဲ႕ ဘီဒိုထဲက ၿမန္မာက်ပ္အထုပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို
ထုတ္ယူၿပီး ကြ်တ္ကြ်တ္အိပ္နဲ႔ထည္႔ၿပီး ၿပန္ထြက္လာကာ သီရိခ်ိဳ ဆိုတဲ႔ေကာင္မေလး ကိုေပးသည္။
“ ဒါ မင္း တခုခုလုပ္စားဖို႔အရင္းအႏွီး.... ကဲ.. သ ြားေတာ႔....သြားေတာ႔...”
“ ဟုတ္..ဟုတ္.. ေက်း..ေက်းဇူး...”
“ ကဲပါ..သြားေတာ႔ဆို....”
လင္းလင္းေဆြ တိုက္ခန္းထဲ ၿပန၀င္ ္ကာ တံခါးကိုပိတ္လိုက္သည္။
ေနဒြန္းန ဲ႔သူ႔ေဆးၿပား ထုတ္လုပ္တဲ႔စက္ရံု ... ေဆးၿပား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုဖမ္းေပးႏိုင္တဲ႔အတြက္
နံမည္ေကာင္းလည္း ရၿပီး ရာထူးလ ဲ တိုးမယ္လို႔အထက္လူၾကီးေတြက လင္းလင္းေဆြကိုေၿပာၾကသည္။
ဘာဘူနဲ႔မိုးဆမ္း တို႔လည္း ကိုကိုေမာင္႔ကားထ ဲမွာ ေဆးၿပားအထုပ္ထည္႔ထားၿပီး ကိုကိုေမာင္ဘံုေက်ာင္း
စားေသာက္ဆုိင္မွာ ထိုင္ေနတံုး ရဲကိုသတင္းေပးလိုက္လို႔ကိုကိုေမာင္လည္း ေထာင္ထဲ၀င္သြားသည္။
ကိုကိုေမာင္ရဲ႕ ေငြေတြနဲ႔ပစၥည္းေတြကိုမိုးဆမ္း နဲ႔ဘာဘူရလိုက္သည္။ ဒီလိုရမယ္မွန္း သိလို႔လည္း မိုးဆမ္းနဲ႔
ဘာဘူပူးေပါင္းၿပီး ကိုကိုေမာင္ကိုႏွိပ္လိုက္တာ ...။
မိုးဆမ္းသည္ေတာင္လိုပံုေနတဲ႔ေင ြထုပ္ေတြကိုေၿမွာက္ပစ္ကစားရင္း “ ဘာဘူေရ.... မိုးဆမ္းတို႔
ကမၻာပတ္ၾကရေအာင္ကြာ....” လို႔ေၿပာလိုက္ေတာ႔ကိုကိုေမာင္ဆီက ရလိုက္တဲ႔အိုမီဂါ ဆီးမာစတာ နာရီကို
ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည္႔ရင္း သေဘာက်ေနတဲ႔ဘာဘူက..“ သြားေလ..အာရွႏိုင္ငံေတြကိုအရင္သ ြားမလား..
အေနာက္ဖက္ဥေရာပကိုအရင္သ ြားမလား...မိုးဆမ္း....ေရြး...” လို႔ေၿပာလိုက္သည္။
မိုးဆမ္းက “ အာရွ.... အာရွအရင္ပတ္ခ်င္တယ္.....ထိုင္း..စကၤာပူ...ကေမၻာဒီးယား ...ဗီယက္နမ္.....
ဘာလီကြ်န္း..... မေလးရွား.... ဂ်ပန္.... ထိုင္၀မ္....”လို႔ေၿပာေတာ႔ဘာဘူလည္း.. တဟား ဟား ရယ္ေမာရင္း..“
ရတယ္ေလ ..ပါးပါးေလး ပါ....” လို႔ေၿပာလိုက္သည္။
....................။....................။....................
ထိုင္းႏိုင္ငံ ..။
ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႔ ...။
RAMA V1 လမ္းမၾကီးေပၚက တခုေသာ ဟိုတယ္ ..။
ပထမတန္းအဆင္႔အခန္းၾကီး တခန္းထဲမွာ ခ်ံုဳးငုယင္သည္ထိုင္းႏိုင္ငံလုပ္ခ်မ္းဂ္ဘီယာကို ေသာက္ရင္း ၿမန္မာၿပည္
ရန္ကုန္က ေအးဂ်င္႔ပို႔ထားတ ဲ႔အခ်က္အလက္နဲ႔ဓါတ္ပံုေတြကိုေနာက္ဆံုးအၾကိမ္အေနန ဲ႔ၿပန္ဖတ္
ၿပန္ၾကည္႔ေနသည္။
ခ်ံုဳးငုယင္သည္ဗီယက္နမ္လူမ်ိဳ း ..ဆိုင္ဂံုၿမိဳ႔ဇာတိၿဖစ္သည္။ ဗီယက္နမ္.. ထိုင္း.. ကေမၻာဒီးယား တ၀ိုက္သြားလာ
လုပ္ကိုင္ေနတ ဲ႔ေၾကးစား တေယာက္ ..။ ေငြရရင္ဘာမဆိုလုပ္သူေပါ႔..။
သူ႔လက္ထဲက ဓါတ္ပံုေတြက ေယာက်္ားတေယာက္န ဲ႔မိန္းမ တေယာက္ရဲ႕ ရွဳေဒါင္႔အမ်ိဳးမ်ိဳး က ရိုက္ထားတဲ႔
ဓါတ္ပံုေတြ ၿဖစ္သည္။
ေယာက်္ား ရဲ႕ နံမည္က အာမရမ္ခန္း ( သို႔ ) ဘာဘူ..။
မိန္းမရဲ႕ နံမည္က မိုးဆမ္း....။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ဒီကေန႔ဒံုေမာင္းေလဆိပ္ကို ၿမန္မာၿပည္ရန္ကုန္ကေန
ႏြတ္ေလေၾကာင္းနဲ႔ေရာက္လာၾကမည္။ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႔န ဲ႔ပတ္၀န္းက်င္ကိုလည္ပတ္ၾကလိမ္႔မည္။ ခ်ံုးငုယင္ရ ဲ႕
တာ၀န္က အဆင္ေၿပတဲ႔တေနရာမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုေလ်ာ႔ပစ္ေပးဖို႔ ...။
ခ်ံုဳးငုယင္အတြက္က လူေတြကိုေလ်ာ႔ပစ္ ( သို႔မဟုတ္ ) ေလာကၾကီးကေန အၿပီးအပိုင္ထုတ္ပယ္ပစ္ဖို႔အလုပ္က
ထမင္းစားေရေသာက္ပဲေလ ..။
အင္း..ေကာင္မ က ေတာ္ေတာ္ေခ်ာတယ္.. ေတာင္႔လဲ ေတာင္႔တယ္... သတ္ပစ္ရမွာ ႏွေၿမာစရာၾကီး... ငါ႔သေဘာ
ဆိုရင္ေကာင္မကုိဖါေခါင္းေတြ လူကုန္ကူးတ ဲ႔လူပ ြ ဲစားေတ ြကိုေရာင္းစား ပစ္မွာဘ ဲ .. အင္းေလ...ၿမက္ၿမက္ေလး
ေပးေတာ႔လဲ ေလ်ာ႔ပစ္ရမွာဘဲေပါ႔....။
COLT အမ်ိဳးအစား ပ ြိဳင္႔45 ပစၥတိုနဲ႔အသံထိန္းေၿပာင္းပိုကိုဂ်ာကင္အိတ္ထဲ ထည္႔ၿပီး ခ်ံုဳးငုယင္သည္
ဒံုေမာင္းေလဆိပ္ကိုထြက္ခြာသြားပါသည္။
ၿပီးပါၿပီ ။ ။
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
#မႏၲလာေမာင္ေမာင္တုတ္